Spiridon Samaras, gr. Σπυρίδων Σαμάρας, wł. Spiro Samara, właśc. Spiridon Filiskos, gr. Σπυρίδων Φιλίσκος[1] (ur. 17 listopada?/29 listopada 1861 na Korfu, zm. 25 marca?/7 kwietnia 1917 w Atenach[1][2][3]) – grecki kompozytor.

Spiridon Samaras
Σπυρίδων Σαμάρας
Ilustracja
Spiridon Samaras w wieku 16 lat
Imię i nazwisko

Spiridon Filiskos

Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1861
Korfu

Pochodzenie

greckie

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1917
Ateny

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Życiorys edytuj

Początkowo uczył się na Korfu u Spiridona Ksindasa[2][3]. Następnie studiował w konserwatorium w Atenach, gdzie jego nauczycielami byli Federico Bolognini, Angelo Mascheroni i Enrico Stancampiano[2][3]. W 1882 roku wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się w tamtejszym konserwatorium u Léo Delibesa i Jules’a Masseneta[1][2]. W 1885 roku wyjechał do Włoch, w ciągu kolejnych lat z powodzeniem wystawiał swoje opery w Rzymie, Neapolu, Genui i Florencji[2]. W 1911 roku wrócił do Grecji, ostatnie lata życia spędził w Atenach[2].

Należał do ostatnich przedstawicieli tzw. szkoły jońskiej w muzyce[2]. Był pionierem greckiej opery werystycznej[1][2][3], jego twórczość zbliżona jest do dokonań Giacoma Pucciniego, Ruggera Leoncavalla i Pietra Mascagniego[2]. Opera werystyczna Flora mirabilis z 1886 roku pod względem stylistycznym zbliżona jest do powstałej kilka lat później Rycerskości wieśniaczej Mascagniego[3]. We wczesnych operach stosował podział na sceny, w późniejszych wprowadzał motywy przewodnie[2]. W niektórych utworach sięgał po elementy greckiego folkloru muzycznego i tradycje muzyczne Bizancjum[2].

Ważniejsze kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Opery

  • Flora mirabilis (wyst. Mediolan 1886)
  • Medgé (wyst. Rzym 1888)
  • Lionella (wyst. Mediolan 1891, zach. fragment)
  • La martire (wyst. Neapol 1894)
  • La furia domata (wyst. Mediolan 1895, zaginiona)
  • Storia d’amore (wyst. Mediolan 1903, wersja zrewid. pt. La biondinetta wyst. Gotha 1906)
  • Mademoiselle de Belle-Isle (wyst. Genua 1905)
  • Rea (wyst . Florencja 1908)

Operetki

  • Polemos en polemo (wyst. Ateny 1915)
  • I Pringipisa tis Sasonos (wyst. Ateny 1915)
  • I Kritikopula (wyst. Ateny 1916)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Epinikia na głos i orkiestrę (1914)
  • Olimbiakos imnos (Hymn olimpijski) na chór i orkiestrę (1896)
  • Aspasmos pros tin mitera Elada na chór i orkiestrę (1914)

Utwory kameralne

  • Chitarrata na gitarę, mandolinę i zespół kameralny (1885)
  • Sonata na skrzypce i fortepian (1882, zaginiona)

Utwory fortepianowe

  • 6 serenad (1903)
  • Danse espagnole, Valse lente, Danse monotone (1904)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3129. ISBN 0-02-865530-3.
  2. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 26. ISBN 978-83-224-0865-0.
  3. a b c d e John Warrack, Ewan West: The Concise Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 454. ISBN 0-19-280028-0.

Linki zewnętrzne edytuj