Sporangiofor

Sporangiofor, trzonek zarodnionośny – specjalny twór unoszący zarodnie u niektórych grzybów i roślin zarodnikowych.

U niektórych grup systematycznych grzybów jest to specjalna, wznosząca się strzępka zakończona zarodnią. U sprzężniaków (Zygomycota) trzonki te bywają rozgałęzione. Każde takie boczne odgałęzienie nazywane jest mianem sporangiola (sporangiolum) i zakończone jest zarodnią mniejszą i zawierającą mniej zarodników niżeli zarodnia szczytowa^[1] zwana merosporangium^[2]. U Pilobolus jednokomórkowy sporangiofor ma na szczycie część mało elastyczną (kolumellę) wnikającą do zarodni, podczas gdy jego reszta jest elastyczna i wraz z dojrzewaniem rozszerza się nawet dwukrotnie, tworząc nabrzmiały pęcherzyk. W pewnym momencie ciśnienie turgoru wzrasta do ok. 5,5 atm. tak, że część nieelastyczna pęka, a ciśnienie komórkowe wyrzuca zarodnię na odległość ok. 1 m^[3].

Sporangiofory mogą przejawiać właściwości odmienne od reszty grzybni. U niektórych pleśniakowców wykazują fototropizm dodatni (u Pilobolus longipes wystarczy światłość 0,0000006 kandeli) lub geotropizm ujemny^[3].

Określenie „sporangiofor” stosowane jest też odniesieniu do tarczowatych sporofili u roślin skrzypowych (Equisetopsida)^[4].

Sporangiofory pleśniaka białego zakończone kulistymi zarodniami
Sporangiofor ze sporangiolami u Cunninghamella echinulata
Sporangiofor skrzypów
Sporangiofor Peronospora
Sporangiofor u Rhizopus

Przypisy edytuj

↑ ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. Skirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 365, ISBN 83-01-04394-6 .
↑ SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0 .
↑ ^a ^b WalterW. Schumacher WalterW., Fizjologia roślin, [w:] EduardE. Strasburger (red.), Botanika: podręcznik dla szkół wyższych, wyd. 2 pol. według 28 oryg, Warszawa: PWRiL, 1967, s. 453,456,461,491 (pol.).
↑ ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. SkirgiełłoSkirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 721, ISBN 83-01-04394-6 .

[podb-1] ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. Skirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 365, ISBN 83-01-04394-6 .

[fito-2] SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0 .

[strasb-3] WalterW. Schumacher WalterW., Fizjologia roślin, [w:] EduardE. Strasburger (red.), Botanika: podręcznik dla szkół wyższych, wyd. 2 pol. według 28 oryg, Warszawa: PWRiL, 1967, s. 453,456,461,491 (pol.).

[podb2-4] ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. SkirgiełłoSkirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 721, ISBN 83-01-04394-6 .

[1]

[2]

[3]

[4]