Spowiednik

duchowny katolicki sprawujący sakrament spowiedzi świętej
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 10 paź 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Spowiednik – w Kościele katolickim kapłan (biskup lub prezbiter), który ma prawo spowiadania, a więc udzielania sakramentu pokuty. Musi więc posiadać ważnie przyjęte święcenia (nie wystarczą święcenia diakonatu), a nadto być upoważnionym do sprawowania tego sakramentu[1]. W pewnych sytuacjach może być tego prawa pozbawiony przez kompetentną władzę kościelną, a wtedy nie może w sposób ważny spowiadać (z wyjątkiem niebezpieczeństwa śmierci).

Patron spowiedników św. Jan Nepomucen. Pomnik na praskim moście nad Wełtawą

Do podstawowych zadań spowiednika należy wysłuchanie spowiedzi penitenta, ocena grzechów w świetle norm moralnych, pouczenie, naznaczenie uczynku pokutnego i udzielenie rozgrzeszenia lub jego odmowa (w przypadku braku dyspozycji penitenta).

Osoba spowiednika może mieć kluczowe znaczenie w kształtowaniu sumienia i w rozwoju duchowym, dlatego upowszechnia się funkcja tzw. stałego spowiednika.

Zobacz też

edytuj
  1. Katechizm Kościoła katolickiego, Wyd. 1, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2012, s. 349, ISBN 83-7014-221-4 [dostęp 2024-08-22] (pol.), punkt 1462.