Sprawa operacyjna

Rodzaje spraw operacyjnych

edytuj

Służba Bezpieczeństwa prowadziła kilka rodzajów spraw operacyjnych:

Sprawa operacyjnego poszukiwania (SOP)

edytuj

Sprawy te wszczynano w związku z dokonaniem czynu przestępczego, gdy sprawca/sprawcy przestępstwa nie zostali ujęci ani nie byli znani albo też nie odzyskano przedmiotów przestępstwa oraz zachodziła potrzeba wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności zaistniałego czynu.

Sprawa operacyjnego sprawdzenia (SOS)

edytuj

Była to sprawa o najniższym stopniu zaangażowania operacyjnego. Wszczynano ją w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa. Funkcjonariusze nadawali sprawie kryptonim, uruchamiali osobowe źródło informacji. Za ich pomocą typowano podejrzanych, a następnie zbierano o nich informacje. SOS mógł zakończyć się pozyskaniem podejrzanych jako osobowych źródeł informacji. W przypadku, gdy jako podejrzani wchodziła w grę większa grupa osób, funkcjonariusze przystępowali do sprawy operacyjnego rozpracowania (SOR).

Sprawa operacyjnego rozpracowania (SOR)

edytuj

Sprawa, w której wykorzystywano większy nakład sił i środków. W przypadku SOR SB rozpracowywała większą grupę osób. Tak samo jak w SOS, sprawie był nadawany kryptonim, uruchamiano osobowe źródła informacji, za pomocą których zbierano informacje o podejrzanych. SOR również mógł zakończyć się zwerbowaniem do współpracy. W innym przypadku informacje uzyskane w wyniku działań operacyjnych, przekształcano w materiały śledcze i sprawę kierowano do sądu.

Kwestionariusz ewidencyjny (KE)

edytuj

„Teczka” sensu stricto. KE był zakładany w celu rozpracowania konkretnej, pojedynczej osoby. Za pomocą osobowych źródeł informacji i innych środków operacyjnych (np. podsłuchów) zbierano wszelkie informacje na temat figuranta. Badano jego powiązania, kontakty, wrogą działalność (lub potencjalną wrogą działalność). KE mógł być przekształcony w sprawę operacyjnego rozpracowania, lub zakończyć się pozyskaniem figuranta na osobowe źródło informacji. Za pomocą KE kontrolowano także działalność byłego osobowego źródła informacji; w kategorii tej zawierał się również tzw. TEOK, czyli teczka ewidencji operacyjnej na księdza w ramach którego zbierano informacje o każdym duchownym katolickim i kandydacie na duchownego.