Sprzysiężenie Katyliny

Sprzysiężenie Katyliny (łac. Catilinae coniuratio) – wydarzenia z 63 roku p.n.e. w republice rzymskiej, na czele których stał Lucjusz Sergiusz Katylina. Pochodził z rodu patrycjuszowskiego, dochodząc do godności pretora. Wzbogaciwszy się na proskrypcjach za Sulli, roztrwonił majątek i – chcąc uchronić się przed finansowym upadkiem – postanowił sięgnąć po władzę^[1]. W trakcie walki o konsulat Katylina przegrał z Cyceronem. Po klęsce w kolejnym roku postanowił przemocą przejąć władzę, co przed senatem ujawnił Cyceron.

Współpracownicy Katyliny zostali straceni (Cyceron skwitował to słowami: vixerunt! – zakończyli życie^[2]), zaś sam Katylina poległ w bitwie pod Pistorią w Etrurii^[3].

Głównym źródłem o sprzysiężeniu jest dzieło Salustiusza De coniuratione Catilinae. W 1792 Antonio Salieri napisał muzykę do opery Catilina z librettem Giovanniego Battisty Castiego.

Przypisy edytuj

↑ Jerzy Gadomski: Rzym. Podręcznik historji starożytnej, część II, Warszawa 1918, s. 295-296.
↑ Jean Mathiex: Wielkie cywilizacje - rozkwit i upadek imperiów, Warszawa 2008, s. 243.
↑ Józef Wolski: Historia powszechna - starożytność, wydanie 10, Warszawa 2002, s. 371.

Linki zewnętrzne edytuj

Mariusz Grabowski: Starożytność kryminalna: zdemaskowanie spisku Katyliny. 2022-09-28. [dostęp 2022-09-29].

[1] Jerzy Gadomski: Rzym. Podręcznik historji starożytnej, część II, Warszawa 1918, s. 295-296.

[2] Jean Mathiex: Wielkie cywilizacje - rozkwit i upadek imperiów, Warszawa 2008, s. 243.

[3] Józef Wolski: Historia powszechna - starożytność, wydanie 10, Warszawa 2002, s. 371.

[1]

[2]

[3]