Stóg (Góry Czywczyńskie)
Stóg (dawniej: Stoh; ukr.: Stih, rum. Stogu) − szczyt w Górach Czywczyńskich (Karpaty Beskidzko-Marmaroskie) wznoszący się na wysokość 1653 m n.p.m. Położony na granicy ukraińsko-rumuńskiej. Od zachodu sąsiaduje z Popem Iwanem, leżącym już w Czarnohorze, od którego oddzielony jest Przełęczą Szybeńską.
Góra Stoh | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
1653 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat Marmaroskich, Czarnohory i Połonin Hryniawskich | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie Rumunii | |
47°58′09″N 24°33′53″E/47,969167 24,564722 |
Historia
edytujGranica państwowa
edytujDo 1772 przez Stóg przebiegała granica między Koroną Królestwa Polskiego a Królestwem Węgier. Przed II wojną światową szczyt pierwotnie stanowił trójstyk granic Polski, Czechosłowacji i Rumunii. Na szczycie znajduje się słup (znak graniczny nr I/1)[1] zwany "Tripleksem" – solidny walec wykonany z granitu, ozdobiony 3 godłami (obecnie niezupełnie czytelnymi) i datami (CS-R) 1920 oraz (P) 1923. Biegnąca stąd granica polsko-czechosłowacka wyznaczona była słupami kamiennymi, granica polsko-rumuńska – żeliwnymi[2]. Później (1939 r.) trójstyk granic z granicą polsko-węgierską i granicą polsko-rumuńską, które istniały do 28 września 1939 r.[3] a formalnie do 31 grudnia 1945[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Mapa "Burkut" (Pas 57, Słup 39), Skala 1:100 000, WIG Warszawa 1937
- ↑ Andrzej Wielocha "Przedwojenne Bieszczady, Gorgany i Czarnohora. Najpiękniejsze fotografie", Wydawnictwo RM, Warszawa 2013
- ↑ po agresji Niemiec i ZSRR we wrześniu 1939 roku wojska obu państw w całości zajęły terytorium II RP, w wyniku czego 28 września 1939 roku władze niemieckie i radzieckie podpisały pakt o granicach i przyjaźni, który wyznaczał granicę niemiecko-sowiecką na okupowanym terytorium Polski
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5)