Stadio del Trampolino

Stadio del Trampolino, również Trampolino a Monte – olimpijski kompleks skoczni narciarskich we włoskiej miejscowości Pragelato, na których rozgrywane były konkursy skoków narciarskich i kombinacji norweskiej podczas Zimowych Igrzysk Olimpijski 2006 w Turynie.

Stadio del Trampolino
Punkt konstrukcyjny K125, K95, K60, K30, K15
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Pragelato

Data otwarcia

2004

Rozmiar skoczni (HS)

140 m

Igelit

jest

Rekord

144 m

(2008-12-13)

Szwajcaria Simon Ammann

Kluby

Sci Club Val Chisone

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Stadio del Trampolino”
45°00′25″N 6°56′28″E/45,006944 6,941111

W skład kompleksu wchodzą skocznie narciarskie o punktach konstrukcyjnych: K125, K95, K60, K30 oraz K15.

Cała infrastruktura zajmuje powierzchnię osiemnastu boisk do piłki nożnej, trybuny mieszczą 20000 widzów (w tym 2,5 tysiąca miejsc siedzących na bocznych stokach), skonstruowane zostały także nowoczesne wieże sędziowskie, trzy drogi dojazdowe, parkingi, wyciągi, wielofunkcyjne centrum z hotelem, restauracją, salą konferencyjną i salą gimnastyczną.

Mimo licznych protestów ekologów, władze regionu Piemont, który promuje igrzyska, zaakceptowały projekt budowy obiektu i prace konstrukcyjne, rozpoczęte w sierpniu 2002 roku. Na początku marca roku 2003 ukończono pierwszą fazę budowy, która związana była z wycięciem lasu, naruszeniem ziemi i skał oraz z osadzeniem fundamentów. Całkowity koszt budowy zamknął się w 32 milionach euro, lecz organizatorzy przeznaczyli dodatkowo 500 tysięcy euro na rekompensatę szkód wyrządzonych środowisku na terenie budowy.

Pierwsze zawody odbyły się tu w lutym 2005 roku. Podczas kwalifikacji do konkursu indywidualnego rekord skoczni ustanowił Adam Małysz (140,5 metra). Dzień później w zawodach kombinacji norweskiej ten wynik powtórzył Austriak Michael Gruber. Na IO rekord ten pobił Roar Ljøkelsøy (141 metrów), potem Andrea Morassi 2 lutego 2007 roku podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego skoczył pół metra dalej. Obecnie rekordzistą jest Simon Ammann, który skoczył 13 grudnia 2008r. w zawodach Pucharu Świata 144m.

Konkurs Olimpijski na skoczni dużej wygrał Austriak Thomas Morgenstern, za nim uplasował się jego rodak Andreas Kofler, zaś na najniższym stopniu podium stanął mistrz z małej skoczni, Norweg Lars Bystøl. W konkursie drużynowym tryumfowali Austriacy, przed Finami i Norwegami. Na skoczni normalnej wygrał Norweg Lars Bystøl, za nim uplasowali Fin Matti Hautamäki oraz rodak Bystøla, Roar Ljøkelsøy.

Parametry skoczni dużej

edytuj
  • Punkt konstrukcyjny: 125 m
  • Wielkość skoczni (HS): 140 m
  • Punkt sędziowski: 140 m
  • Oficjalny rekord skoczni: 144 m –   Simon Ammann (13.12.2008)
  • Długość rozbiegu: 105,4 m
  • Nachylenie progu: 11°
  • Wysokość progu: 3,24 m
  • Nachylenie zeskoku: 34,9°
  • Średnia prędkość na rozbiegu: 94 km/h

Rekordziści skoczni dużej

edytuj
Lp. Dzień Rok Zawodnik Odległość Zawody Uwagi
1. 10 lutego 2005   Dmitrij Wasiljew 135,5 m Puchar Świata
2. 10 lutego 2005   Adam Małysz 140,5 m Puchar Świata
3. 20 lutego 2006   Roar Ljøkelsøy 141,0 m Igrzyska Olimpijskie
4. 3 lutego 2007   Andrea Morassi 141,5 m Puchar Kontynentalny rekord nieoficjalny[1]
5. 16 sierpnia 2007   Martin Schmitt 141,5 m Letnie Grand Prix rekord letni
6. 16 sierpnia 2007   Thomas Morgenstern 143,0 m Letnie Grand Prix rekord letni
7. 16 sierpnia 2007   Gregor Schlierenzauer 143,5 m Letnie Grand Prix rekord letni
8. 13 grudnia 2008   Simon Ammann 144,0 m Puchar Świata

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rekord nieuznawany przez FIS

Linki zewnętrzne

edytuj