Stanisław Aleksander Małachowski
Stanisław Aleksander Ignacy Małachowski herbu Nałęcz (1770–1849) – hrabia, generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, senator-kasztelan, regimentarz województw na lewym brzegu Wisły w powstaniu listopadowym.
_-_132000_MNW_-_National_Museum_in_Warsaw.jpg)
| |
 Małachowski Hrabia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Marianna Ewa Męcińska |
| Żona |
Anna Stadnicka |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Syn Mikołaja i Marianny Ewy Męcińskiej, młodszy brat Jana Nepomucena. Ożenił się z Anną Stadnicką i miał z nią 3 synów: Gustawa, Juliusza i Henryka oraz 2 córki: Gabrielę i Karolinę.
Absolwent Akademii Krakowskiej. Pracował w służbie dyplomatycznej Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był członkiem świty poselstwa Franciszka Piotra Potockiego w Konstantynopolu w latach 1790–1791. Członek wolnomularstwa[1]. Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku.
Hrabia galicyjski od 1804[2]. W 1807 roku własnym sumptem wystawił pułk kirasjerów i dowodził nim w stopniu pułkownika. Wziął udział w wojnie polsko-austriackiej 1809 roku, uczestnik inwazji na Rosję (1812). Dostał się do rosyjskiej niewoli.
Był autorem pamiętników, których opisał swoje poselstwo do Turcji i czasy Księstwa Warszawskiego[3][4].
Od 1818 był senatorem-kasztelanem Królestwa Kongresowego[5], hrabią potwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820[6].
W 1828 roku był członkiem Sądu Sejmowego, mającego osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu[7]
Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[8]. 11 sierpnia 1831 mianowany senatorem-wojewodą Królestwa Kongresowego[9].
W Księstwie Warszawskim odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari[10] (wg nekrologu w ówczesnej gazecie był to Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari). Posiadał też rosyjski Order św. Anny I kl., kongresówkowy Order św. Stanisława I kl., a także francuski Krzyż Oficerski Legii Honorowej[11].
Był członkiem Najwyższej Kapituły loży wolnomularskiej Jedność Słowiańska w 1820 roku[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 280.
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej. T. X, s. 175.
- ↑ Pamiętniki Stanisława hr. Nałęcz Małachowskiego. Poznań: 1885.
- ↑ Henryk P. Kosk, generalicja polska t. II, Pruszków 2001, s. 17.
- ↑ Stanisław Dołęga Cieszkowski: Senatorowie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongressowego 1807-1815-1831. Warszawa: 1891, s. 50.
- ↑ Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]
- ↑ Tadeusz Bieczyński, Sąd sejmowy 1827-1829 na przestępców stanu. Urzędowe akta, Poznań 1873, s. 50.
- ↑ Dayarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
- ↑ Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 478.
- ↑ Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym „Virtuti Militarii” ozdobionych, Lwów 1881, s. 47.
- ↑ Marek Minakowski: Stanisław Aleksander Ignacy hr. Małachowski h. Nałęcz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-22].
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej. Pierwsze stulecie wolnomularstwa w Warszawie (1721-1821), Warszawa 1980, s. 579.
Linki zewnętrzne edytuj
- Pamiętniki Stanisława Aleksandra Małachowskiego w bibliotece Polona