Stanisław Cycoń
Stanisław Wojciech Cycoń (ur. 27 marca 1899 w Starym Sączu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
20 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Jana i Elżbiety z Przybyłowiczów. Absolwent Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Starym Sączu. Należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Nowym Sączu. Powołany do C. K. 20 pułku piechoty. Żołnierz 1 kompanii kadrowej Legionów Polskich[1]. Od października 1917 do lutego 1918 służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przy próbie przejścia na rosyjską stronę frontu pod Rarańczą internowany w Bolechowie, a potem w Huszt. Po powrocie do Sącza działacz POW. Walczył z Ukraińcami w obronie Przemyśla i Lwowa. W czasie wojny 1920 r. brał udział w walkach w szeregach 5 pułku piechoty Legionów. W 1920 został ranny.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Do 1923 był w 5 pp Leg., przeniesiony do 21 pułku piechoty. Od 1927 do 1930 uzupełnił wykształcenie średnie i ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Awansowany do stopnia podporucznika (starszeństwo z dniem 15 sierpnia 1930 i 20 lokatą w korpusie oficerów piechoty)[2]. Następnie skierowany do Szkoły Podoficerskiej i Szkoły Oficerskiej w Łobzowie, po czym przeniesiony został (1933) do 75 pułku piechoty. W marcu 1939 był oficerem administracyjno-materiałowym 75 pp[3].
W kampanii wrześniowej w Ośrodku Zapasowym 23 Dywizji Piechoty[4]. Wzięty do niewoli przez Sowietów w Kołomyi, osadzony w Kozielsku i między 19 a 21 kwietnia 1940[5] przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa LW 036/4 poz. 54, akta osobowe nr 3888[6] z 16 kwietnia 1940. Został zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Jego nazwisko znajduje się w kalendarzyku znalezionym przy szczątkach ppor. Dobiesława Jakubowicza i przechowywanym w Archiwum dr. Robla (pakiet 0836-04)[5]. Krewni w 1947 poszukiwali informacji o Stanisławie Cyconiu przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Życie prywatne edytuj
Od 1921 żonaty z Wiktorią Walczakówną, mieli trzy córki: Halinę, Danutę i Zofię[potrzebny przypis].
Upamiętnienie edytuj
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- na tablicy przed wejściem głównym do budynku Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 w Starym Sączu na ul. Daszyńskiego 15, ku pamięci 21 pomordowanych w Katyniu i Charkowie absolwentów Seminarium Nauczycielskiego[7].
- na pamiątkowej karcie pocztowej[8].
- na środkowej tablicy pomnika na kwaterze wojennej z II wojny światowej w Starym Sączu[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Gwiazda Przemyśla
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-08-26].
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1932, s. 125, 603.
- ↑ Stepan Rybka, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, 2006, s. 62, 637.
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 88.
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 806.
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 696.
- ↑ Apel do mieszkańców Ziemi Gorlickiej [online], gorlice24.pl [dostęp 2017-08-26].
- ↑ http://www.nowosadecki.pl/edc_media/med_tiny_mce_uploads/popup_images/14820100423_katynskasts.jpg
- ↑ Stary Sącz – kwatera wojenna z II wojny światowej [online], www.miejscapamiecinarodowej.pl [dostęp 2017-08-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia edytuj
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1 .
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/514