Stanisław Dutkiewicz
Stanisław Dutkiewicz (Dudkiewicz)[1][2] (ur. 11 maja 1901 w Poznaniu[3], zm. 28 maja 1940 pod Narwikiem) – strzelec z cenzusem Wojska Polskiego we Francji, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 strzelec z cenzusem
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 maja 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Służył w 1. kompanii 2. batalionu Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Poległ 28 maja 1940 w czasie bitwy o Narwik[3].
Naczelny Wódz rozkazem L.dz. 137/G.M./40 z 29 października 1940 nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari[4].
Naczelny Wódz zarządzeniem z 11 listopada 1940, „w uznaniu wyjątkowych zasług żołnierskich” mianował go pośmiertnie podporucznikiem. Generał dywizji Władysław Sikorski tak uzasadnił swoją decyzję: „Do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich przed jej odjazdem z Francji do Norwegii został wcielony b. por. rez. Dutkiewicz Stanisław, skazany wyrokiem sądu polowego na karę więzienia i wydalenia z korpusu oficerskiego. Przydział ten był (...) celem umożliwienia wymienionemu zrehabilitowania się na polu walki. W czasie działań wojennych Brygady w Norwegii ś.p. ppor. rez. Dutkiewicz okazał wyjątkowo silną wolę zmazania swej winy przez bezwzględne posłuszeństwo, gorliwość w służbie, staranność w wykonaniu każdego rozkazu i zadania oraz przez wyróżniającą się odwagę. W najtrudniejszych warunkach zgłaszał się ochotniczo na patrole, był dla otoczenia wzorem żołnierza i przykładem ofiarności. Ś.p. ppor. rez. Dutkiewicz zginął śmiercią walecznych pod Narwikiem w Norwegii, podczas ataku na bagnety. Pośmiertnie został podany przez dowódcę Baonu do odznaczenia Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia starszego strzelca”. Generał Sikorski nakazał odczytać ten rozkaz przed frontem wszystkich oddziałów[5].
Dowódca 2 baonu płk Władysław Dec wspominał „u Laurentowskiego był zdegradowany (za kombinacje z rządową benzyną) porucznik Dutkiewicz. Chciał się zrehabilitować. Szaleńczo odważny, swym przykładem pociągną za sobą innych. Padł na płaskowzgórzu. W Szkocji przeprowadziłem jego pośmiertną rehabilitację, wyjednując mu jednocześnie Order Virtuti Militari”[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 4, jako ppor. Stanisław Dudkiewicz.
- ↑ Straty ↓, jako Stanisław Dudkiewicz, mianowany pośmiertnie podporucznikiem w rezerwie.
- ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 4.
- ↑ Rozkazy dzienne (cz. 1) 1940 ↓, s. 27.
- ↑ Rozkazy dzienne (cz. 1) 1940 ↓, s. 61.
- ↑ Dec 1958 ↓, s. 108, kpt. Piotr Laurentowski był dowódcą 1. kompanii 2. baonu.
Bibliografia edytuj
- Rozkazy dzienne 1 Batalionu Strzelców Podhalańskich (06.11 - 31.12.1940). [dostęp 2020-08-21].
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Władysław Dec: Narwik i Falaise. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1958.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].