Stanisław Ernest Denhoff

Stanisław Ernest Denhoff (z niem. Dönhoff) herbu Dzik (ur. ok. 1673 w Kościerzynie – zm. 2 sierpnia 1728 w Gdańsku) – hetman polny litewski 1709-1728, wojewoda połocki 1722-1728, starosta nowokorczyński, kałuski, kościerski, lubocheński, mozyrski, latowicki, lucyński, zydekański, marszałek sejmów 1710, 1712 i 1713. Ostatni męski przedstawiciel polskiej linii rodu.

Stanisław Ernest Denhoff
Dzik
Hrabia SIR
Rodzina	Denhoffowie
Data i miejsce urodzenia	ok. 1673 Kościerzyna
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1728 Gdańsk
Ojciec	Władysław Denhoff
Matka	Konstancja Słuszka
Żona	1. Joanna Denhoff, c. Ernesta Denhoffa 2. Maria Zofia Sieniawska, 2°-v. ż. Augusta Aleksandra Czartoryskiego
Dzieci	z Joanną Denhoff: Konstancja Denhoff 2°-v. ż. Janusza Aleksandra Sanguszki
Odznaczenia

Poparł elekcję Augusta II Mocnego. Od 1697 łowczy wielki litewski. Pod jego laską jako marszałka 20 maja 1704 zawiązała się konfederacja sandomierska w obronie Sasa. Od 1704 do 1721 miecznik wielki koronny. Pozostał wierny Augustowi II, nawet po jego abdykacji w 1706. To sprawiło, że po powrocie króla z Saksonii otrzymał buławę polną litewską w 1709. Brał udział w bitwie pod Połtawą w 1709 po stronie Piotra Wielkiego. W 1717 niezadowolony z postanowień sejmu niemego ograniczającego władzę hetmanów przeszedł do opozycji antykrólewskiej. Był posłem żmudzkim na sejm 1718 roku. W 1721 roku został wojewodą połockim.

Pochowany został w kaplicy św. Pawła I Pustelnika - mauzoleum Denhoffów przy bazylice jasnogórskiej w Częstochowie.

Bibliografia

• Opis historyczny parafii i miasta Staszów do 1918 r.. Staszów: Parafia Rzymsko-Katolicka, 1990.