Stanisław Ernest Denhoff
Stanisław Ernest Denhoff (z niem. Dönhoff) herbu Dzik (ur. ok. 1673 w Kościerzynie, zm. 2 sierpnia 1728 w Gdańsku) – hetman polny litewski 1709–1728, wojewoda połocki 1722–1728, starosta nowokorczyński, kałuski, kościerski, lubocheński, mozyrski, latowicki, lucyński, zydekański, marszałek sejmów 1710, 1712 i 1713. Ostatni męski przedstawiciel polskiej linii rodu.
| ||
![]() Dzik | ||
Hrabia SIR | ||
Rodzina | Denhoffowie | |
Data i miejsce urodzenia | ok. 1673 Kościerzyna | |
Data i miejsce śmierci | 2 sierpnia 1728 Gdańsk | |
Ojciec | Władysław Denhoff | |
Matka | Konstancja Słuszka | |
Żona |
1. Joanna Denhoff, c. Ernesta Denhoffa | |
Dzieci |
z Joanną Denhoff: | |
Odznaczenia | ||
![]() |
ŻyciorysEdytuj
Poparł elekcję Augusta II Mocnego. Od 1697 łowczy wielki litewski. Pod jego laską jako marszałka 20 maja 1704 zawiązała się konfederacja sandomierska w obronie Sasa. Od 1704 do 1721 miecznik wielki koronny. Pozostał wierny Augustowi II, nawet po jego abdykacji w 1706. To sprawiło, że po powrocie króla z Saksonii otrzymał buławę polną litewską w 1709. Brał udział w bitwie pod Połtawą w 1709 po stronie Piotra Wielkiego. W 1717 niezadowolony z postanowień sejmu niemego ograniczającego władzę hetmanów przeszedł do opozycji antykrólewskiej. Był posłem żmudzkim na sejm 1718 roku[1]. Był posłem województwa trockiego na sejm 1720 roku[2]. W 1721 roku został wojewodą połockim.
Pochowany został w kaplicy św. Pawła I Pustelnika – mauzoleum Denhoffów przy bazylice jasnogórskiej w Częstochowie.
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Opis historyczny parafii i miasta Staszów do 1918 r.. Staszów: Parafia Rzymsko-Katolicka, 1990.