Stanisław Gębala (1935–2019)
Stanisław Wojciech Gębala (ur. 21 marca 1935 w Klikowej – obecnie część Tarnowa, zm. 21 kwietnia 2019 w Tarnowie[1]) – polski ekonomista, komunistyczny polityk, minister pracy i polityki socjalnej, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, po zmianach ustrojowych ambasador Polski w Wietnamie.
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1935 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 2019 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, dyplomata, ekonomista |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister pracy, płac i spraw socjalnych (1984–1987), członek prezydium rządu (1985–1987), ambasador RP w Wietnamie (1989–1992), poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1985) |
| Partia |
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (1953–1990) |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Syn Stanisława i Felicji. Ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Krakowie, w 1964 utrzymał tytuł zawodowy magistra[2], a w 1984 został doktorem nauk ekonomicznych[2]. W latach 1952–1957 pracował w aparacie Związku Młodzieży Polskiej. Do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił w 1953[2]. W latach 1955–1957 służył jako podchorąży w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lotniczych w Oleśnicy[2].
Od 1961 był związany z aparatem partyjnym PZPR. Był sekretarzem w Komitecie Zakładowym w Zakładach Mechanicznych w Tarnowie (1961–1965; wcześniej – od 1957 do 1960 – pracował w nich jako technolog, a później – od 1968 do 1973 był ich dyrektorem naczelnym). Później był sekretarzem ekonomicznym w tarnowskim Komitecie Wojewódzkim (1965–1967), a potem w KW PZPR w Krakowie (1973–1975). Od 5 czerwca 1975 do 4 kwietnia 1980 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Tarnowie. W 1975 i 1980 był delegatem na zjazdy partii. Od grudnia 1975 do lipca 1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Od 31 marca 1980 do 26 października kierował Wydziałem Handlu i Finansów, a następnie – do 19 czerwca 1984 – Wydziałem Ekonomicznym KC PZPR.
Od 1975 do 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Tarnowie. W latach 1976–1985 był posłem na Sejm PRL VII i VIII kadencji. Od 30 maja 1984 do 16 kwietnia 1987 był ministrem pracy i polityki socjalnej w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego i Zbigniewa Messnera. Od 15 listopada 1985 do 16 kwietnia 1987 zasiadał w prezydium rządu. W 1986 został członkiem Partyjno-Rządowej Komisji ds. Przeglądu i Unowocześnienia Struktur Organizacyjnych Gospodarki i Państwa. W latach 1986–1988 członek Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa[3]. W okresie 1987–1989 był zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W 1989 był pełnomocnikiem ministra-kierownika Centralnego Urzędu Planowania. W latach 1989–1992 zajmował stanowisko ambasadora Polski w Wietnamie.
Zmarł w kwietniu 2019 w Tarnowie[4]. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Krzyżu[5].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Gębala. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-11-02].
- ↑ a b c d Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2022-12-04].
- ↑ Andrzej Kędziora, Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl, 26 października 2014 [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Zygmunt Szych, Zmarł Stanisław Gębala, minister z Tarnowa [online], tarnow.in [dostęp 2019-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-23].
- ↑ Cmentarze Komunalne w Tarnowie. Grobonet. [dostęp 2021-03-07].
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Informacje w BIP IPN
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej