Stanisław Janicki (minister)
Stanisław Janicki (ur. 22 października 1872 w Warszawie, zm. 25 września 1939 tamże) – polski inżynier meliorant, działacz rolniczy, polityk, minister.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 października 1872 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister rolnictwa i dóbr państwowych | |
| Okres |
od 16 stycznia 1919 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rolnictwa i dóbr państwowych | |
| Okres |
od 7 stycznia 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister reform rolnych (p.o.) | |
| Okres |
od 3 czerwca 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w rodzinie wyznania ewangelicko-reformowanego. Ukończył studia na Wydziale Melioracji Politechniki w Rydze. W trakcie studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia. Prowadził w Warszawie biuro melioracyjne. Następnie od 1899 do 1901 studiował w Akademii Rolniczej w Bonn. Był zwolennikiem uprzemysłowienia wielkiej własności ziemskiej.
Brał czynny udział w pracach Centralnego Towarzystwa Rolniczego. Jako przedstawiciel Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego w 1917 wszedł w skład Tymczasowej Rady Stanu, obejmując kierownictwo Departamentu Gospodarstwa Społecznego. Z początkiem 1918 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Koronnych. Jako wiceminister, w kwietniu i w listopadzie 1918 pełnił funkcję kierownika tego resortu w prowizoriach rządowych Antoniego Ponikowskiego i Władysława Wróblewskiego. Następnie od 16 stycznia 1919 do 30 września 1919 był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Ignacego Jana Paderewskiego. Od 7 stycznia 1924 do 14 listopada 1925 ponownie był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Władysława Grabskiego. W okresie od 3 czerwca 1924 do 22 lipca 1924 był również kierownikiem resortu reform rolnych. Po odejściu ze służby państwowej zasiadał w radach nadzorczych Państwowego Banku Rolnego i Banku Handlowego S.A. w Warszawie. Był też członkiem zarządu Towarzystwa Akcyjnego Fabryk Metalowych „Norblin, Bracia Buch i T. Werner”.
RodzinaEdytuj
Był synem lekarza Władysława Ludwika Janickiego (1825-1875) i jego żony Melanii z Norblinów (1825-1898), córki Wincentego Norblina. Ze strony ojca był wnukiem Stanisława Janickiego (1798-1855). Obie rodziny należały do inteligencji i burżuazji warszawskiej i były wyznania ewangelicko-reformowanego. Jego stryjem był Stanisław Janicki (1836-1888).
Żenił się dwukrotnie. Jego pierwszą żoną była kuzynka Irena z Meissnerów (1877-1923). Drugą żoną była Janina z Hirshbergów (1891-1939). Miał dwoje dzieci:
- Irenę Natalię (1904-1985) zamężną Życką.
- Stanisława Ludwika Janickiego (1906-1940) zamordowanego w Charkowie.
Zginął tragiczną razem z drugą żoną 25 września 1939 podczas bombardowania Warszawy. Zostali razem pochowani na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ul. Żytniej (kwatera W-2-10)[1].
_gr%C3%B3b_1.jpg)
OdznaczeniaEdytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[2][3]
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Białego (1925, Czechosłowacja)[2][4]
- Krzyż Wielki Orderu Danebroga (1925, Dania)[2][5]
PrzypisyEdytuj
- ↑ śp. Stanisław Janicki
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 285.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15.
- ↑ Życie polityczne. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 198 z 30 sierpnia 1925.
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga: 1929, s. 21
BibliografiaEdytuj
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I
- Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX wieku, Bielsko-Biała: Augustana, 1998, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676.
- http://www.indeksrepresjonowanych.pl/
Linki zewnętrzneEdytuj
- Publikacje Stanisława Janickiego w bibliotece Polona