Stanisław Królicki
Stanisław Królicki (ur. 10 lutego 1893 w Kętach, zm. 28 września 1939 w Modlinie[1]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
_(cropped).jpg) Fotografia portretowa (1939) | |
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku kawalerii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
                
| |
_(2).jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Antoniego i Rozalii z Gajewskich[2]. Ukończył w Kętach szkołę realną i seminarium nauczycielskie[3]. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w 1. Kompanii Kadrowej, a następnie w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[4]. Po kryzysie przysięgowym internowany w obozie w Szczypiornie, a następnie jako obywatel austriacki przeniesiony do obozu w Marmarosz Sziget i powołany do armii austriackiej[3]. W 1917 roku po ukończeniu szkoły oficerskiej skierowany na front włoski.
Od 11 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim kolejno: do czerwca 1927 w szeregach 11 pułku ułanów na stanowisku dowódcy szwadronu. 31 lipca 1927 roku został przeniesiony do 19 pułku ułanów Wołyńskich w Ostrogu na stanowisko dowódcy szwadronu[5]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W czerwcu tego roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrz pułku[7]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 17 pułku ułanów w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W 1931 roku ukończył kurs dowódców pułków kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[3]. 17 stycznia 1933 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[9]. W 1934 roku ukończył kurs dowódców pułków piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[3]. W lipcu 1937 roku objął funkcję dowódcy 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie. 19 marca 1939 roku awansował do stopnia pułkownika. W lipcu 1939 został przeniesiony na własną prośbę na dowódcę 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku. Na jego czele uczestniczył w kampanii wrześniowej w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. 17 września pod Zamościem Kampinoskim został ciężko ranny. Przewieziony do szpitala, zmarł 28 września 1939 roku w Modlinie, gdzie został pochowany. W 1945 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie[10] (kwatera C27-3-3)[11].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari[3]
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 161[12]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5103 (1922)[13][14][15]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[16][14][15]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[14][15]
- Krzyż Walecznych (pięciokrotnie, po raz pierwszy 1921)[17][18]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[14][15]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[14][15]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[14][15]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[14][15]
- Odznaka „Za wierną służbę”[14][15]
- Odznaka pułkowa 1 Pułku Strzelców Konnych
- Order Korony Rumunii (Rumunia)[14][15]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[20][14][15]
Upamiętnienie edytuj
Jego imię nosi Szkoła Podstawowa w Izabelinie, nieopodal którego w kampanii wrześniowej boje toczył 7 pułk strzelców konnych Wielkopolskich. W jego rodzinnym mieście, Kętach jego imieniem nazwano osiedle.
Przypisy edytuj
- ↑ Strzałkowski 1990 ↓, s. 787 wg autora pułkownik zmarł 28 listopada 1939 roku.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ a b c d e Strzałkowski 1990 ↓, s. 787.
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 442.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 304, 311.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 370.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 1922 roku, s. 111.
- ↑ a b c d e f g h i j Pułkownik Stanisław Królicki – patron Szkoły Podstawowej. izabelin.edu.pl. [dostęp 2017-12-05].
- ↑ a b c d e f g h i j Płk Stanisław Królicki. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-12-05].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209) „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67)
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 365.
Bibliografia edytuj
- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932., s. 143
- Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
- Waldemar Strzałkowski: Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r.. W: Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
- Stanisław Królicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-17].