Stanisław Kras

kapitan Wojska Polskiego

Stanisław Kras (ur. 13 września 1890 w Chojniku pow. tarnowski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Stanisław Kras
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 września 1890
Chojnik

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1911–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

16 pułk piechoty
86 pułk piechoty
15 batalion KOP

Stanowiska

d-ca kompanii
oficer placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Anny z Dudów[1]. Miał brata Józefa. Uczęszczał do szkoły realnej w Krakowie[2]. W latach 1909–1911 pracował na kolei. Od 1911 w armii austriackiej. Po skończeniu szkoły wojskowej w stopniu chorążego walczył w 57 pułku piechoty. Ranny w 1914 pod Dęblinem. 1 marca 1916 awansował na sierżanta. Od 19 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Dowodził 3 kompanią I batalionu 16 pułku piechoty. Walczył na Śląsku Cieszyńskim a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w bitwach pod Haliczem, Brzuchaczem, Tarnopolem, Brodami, Mikuliczynem. Szczególnie odznaczył się w walkach pod Ihumieniem 20 maja 1920, gdzie ogniem karabinu maszynowego udaremnił kontratak bolszewików. Za ten czyn odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari nr 846.

W okresie międzywojennym po skończeniu szkoły oficerskiej w Grudziądzu w stopniu podporucznika, służył w 16 pp jako dowódca kompanii. Awansował kolejno w 1925 na porucznika, w 1929 na kapitana. Od 1923 dowódca kompanii w 86 pułku piechoty. Od sierpnia 1925 dowodził 3 kompanią 15 batalionu KOP[1]. Przez rok (w 1935) służył w 15 Brygadzie KOP[potrzebny przypis], następnie służył jako oficer placu w Tarnowie. W 1938 w stopniu kapitana przeniesiony w stan spoczynku.

Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 036/4 z 16.04.1940 r., poz. 15.

Był żonaty nie miał dzieci[3]

Awanse edytuj

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Zobacz edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.