Stanisław Leśniowski (urzędnik)
Stanisław Leśniowski (ur. 8 lutego 1871 w Górze Kalwarii, zm. 27 lutego 1957 w Warszawie) – polski działacz rolniczy, urzędnik ministerialny w II RP.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Dzieci | |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Członek zarządu Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Warszawie (1914-1915)
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został dyrektorem departamentu w Ministerstwie Reform Rolnych. Od 1924 do 1951 pełnił funkcję dyrektora Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie[1]. Był prezesem Związku Urzędników Gospodarczych RP[2].
Podczas II wojny światowej był współzałożycielem Biura Pracy Społecznej[2].
Jego synami byli Stanisław (1904–1987, oficer Wojska Polskiego, mąż Zofii i zięć generała Władysława Sikorskiego) i Zbigniew (1909–1995, powstaniec warszawski, ps. „Gryf”)[3].
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Zmarł 27 lutego 1957 w Warszawie. Został pochowany w grobowcu rodziny Dunin-Borkowskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 72, rząd 6, miejsce 7,8)[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Wielki poprzednik – Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. muzeum-szreniawa.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ a b IV: Departament Informacji i Dokumentacji. dws-xip.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Zbigniew «Gryf» Leśniowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-29].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: DUNIN-BORKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Leśniowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-30].