Stanisław Pietkiewicz
Stanisław Pietkiewicz (ur. 9 sierpnia 1894[1] w Cybulowie, zm. 23 kwietnia 1986 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, geograf i kartograf.
![]() Podczas odbioru dyplomu członka honorowego MAK (1982) | |
Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 kwietnia 1986 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
geograf, kartograf |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |

Życiorys
edytujOdbył studia hydro-inżynieryjne w Instytucie Politechnicznym w Piotrogrodzie oraz studia geograficzne w Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytecie Warszawskim. Studiował także w uniwersytecie w Paryżu.
Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy geografów. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[2].
W 1929 otrzymał tytuł doktora za pracę Pojezierze Suwalszczyzny Zachodniej. Zarys morfologii lodowcowej. W latach 1930–1939 pracownik Katedry Geografii, w 1950–1964 kierownik Katedry Kartografii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1936 docent geografii fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego (praca O sposobach przedstawiania terenu na mapach). Od 1954 profesor nadzwyczajny tej uczelni. Równocześnie profesor Katedry Geografii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego (1950–1961) oraz kierownik, a później profesor Pracowni Geografii Polskiej Akademii Nauk (1954–1962).
W latach 1920–1922 brał czynny udział w wytyczaniu granicy państwowej Polski w Wielkopolsce, na Pomorzu i Mazurach, a w 1946 w Białostockiem. Współpracownik Polsko-Radzieckiej Komisji Delimitacyjnej (1947–1950).
Od 1947 członek korespondencyjny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W latach 1948–1949 wykładał geografię i geologię w Oficerskiej Szkole Służby Geograficznej w Warszawie. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[3]
W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim kartografią, ale także mapoznawstwem oraz historią geografii. Prowadził pionierskie w skali światowej badania elementów na dawnych mapach, opracował liczne mapy południowej Polski, współpracował nad Przeglądową mapą geologiczną Polski.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 256-5-15)[4].
Wybrane publikacje naukowe
edytuj- Granica polsko-niemiecka w oświetleniu Niemców (1927)
- O polskich mapach ludnościowych (1927)
- Schodowate układy zrównań erozyjnych (1939)
- Plan regionalny przesiedlenia osadników rolnych na Ziemie Odzyskane (1945)
- Klimaty kuli ziemskiej (1946)
- O granicy państwowej i jej przeprowadzeniu (1946)
- Podstawy geodezji i topografii dla I roku geografii i geologii (1952)
- Wody kuli ziemskiej (1958)
- Zagadnienia kartografii ogólnej (1968)
- Słownik pojęć geograficznych (1973)
- Studia nad dokładnością dawnych map ziem polskich... (1980)
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 lipca 1947)[5]
- Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (4 marca 1925)[7]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (22 lipca 1955)[8]
Przypisy
edytuj- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 28 lipca, a według kalendarza gregoriańskiego - 9 sierpnia. Zobacz daty nowego i starego porządku.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 241 tu podano, że urodził się 9 sierpnia 1894 roku.
- ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ PIETKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-02] .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 103, poz. 675 „za zasługi przy delimitacji granicy polsko-radzieckiej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 63, poz. 237 „za szczególne zasługi, położone w dziedzinie organizacji i administracji armji Rzeczypospolitej Polskiej”.
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 - Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1377 - na wniosek Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Biogramy uczonych polskich, Część VII: Nauki o Ziemi i górnicze (pod redakcją Andrzeja Śródki), Ossolineum, Wrocław 1992.