Stanisław Piotrowski (duchowny)

polski duchowny katolicki

Stanisław Piotrowski (ur. 23 października 1921 w Supraślu, zm. 13 lipca 2006 w Białymstoku)[1][2] – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor, wykładowca teologii dogmatycznej w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku, Studium Teologii w Białymstoku, Papieskim Wydziale Teologicznym. Otrzymał godność infułata Kapituły Metropolitalnej. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej oraz żołnierzem Armii Krajowej. W czasie wojny ratował dzieci narodowości żydowskiej[1][2].

Stanisław Piotrowski
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

23 października 1921
Supraśl

Data i miejsce śmierci

13 lipca 2006
Białystok

Rektor AWSDw Białymstoku
Okres sprawowania

1972–1979

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1951

Życiorys

edytuj

Ukończył małe seminarium księży salezjanów w Supraślu. W 1939 roku walczył w kampanii wrześniowej jako żołnierz 42. Pułku Piechoty. Wzięty do niewoli, został wkrótce zwolniony. W dalszym okresie okupacji był wychowawcą w salezjańskim sierocińcu w rodzinnym mieście, a także uczył na tajnych kompletach koło Wasilkowa. Jako pracownik sierocińca uratował kilkoro żydowskich dzieci. Wstąpił do Armii Krajowej, w efekcie czego po zajęciu białostockiego przez armię radziecką wywieziono go w 1944 r. do obozu NKWD nr 45 w Ostaszkowie[1][2].

Po dwuletnim uwięzieniu podjął studia w 1946 r. w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku, a po jego ukończeniu na KUL, kończąc je doktoratem z teologii dogmatycznej. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1951. Po studiach był duszpasterzem akademickim i prefektem szkół średnich. W czasach stalinizmu z powodu swojego zaangażowania w pracę z młodzieżą został usunięty ze szkoły[1][2]. Następnie podjął pracę w białostockim Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym, gdzie prowadził wykłady z dogmatyki, katechetyki, propedeutyki teologii i fonetyki. W latach 1961–68 mianowany prefektem studiów, a w 1967 został wicerektorem, które to stanowisko piastował aż do wybrania go rektorem w 1972[1][3]. Uczelnią kierował jako rektor do 1979 r. W 1982 został rektorem białostockiego Instytutu Teologiczno-Pastoralnego, wykładał także w Archidiecezjalnym Kolegium Katechetycznym i Studium Teologii[1][3].

Niezależnie od działalności akademickiej, w ramach archidiecezji białostockiej był moderatorem do spraw powołań, cenzorem ksiąg kościelnych, członkiem Rady Kapłańskiej, Kolegium Konsultorów, Rady Duszpasterskiej i promotorem I Synodu Archidiecezji Białostockiej[1]. Działał też w mass mediach, 16 lat komentując czytania biblijne w Magazynie Polskiego Radia Białystok – Ewangelia i Życie[2] i publikując w czasopiśmie „W służbie miłosierdzia”[4].

Pochowany 16 lipca po mszy pogrzebowej w białostockiej bazylice katedralnej na cmentarzu parafialnym w Supraślu[1][2].

Nagrody i upamiętnienie

edytuj

Za swoją działalność uhonorowany w 1999 r. (za 1998 r.) nagrodą im. Henryka Ołdytowskiego przez Towarzystwo Przyjaciół Supraśla[5][6]. W Supraślu uhonorowano pamięć ks. Stanisława Piotrowskiego nadając jednej z ulic jego imię[7][8].

Publikacje

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Białystok: zmarł długoletni profesor i rektor seminarium ks. S. Piotrowski. Katolicka Agencja Informacyjna, 2006-07-13. [dostęp 2013-09-12].
  2. a b c d e f Radio Białystok: Zmarł ks. Infułat Stanisław Piotrowski. wrotapodlasia.pl, 2006-07-13. [dostęp 2013-09-12].
  3. a b Historyczne losy kościoła św. Wojciecha. bialystok.pl. [dostęp 2013-09-12]. (pol.).
  4. ks. Stanisław Piotrowski: Chrystusowe effatha (Mk 7, 31-37). [dostęp 2013-09-25].
  5. http://www.um.suprasl.wrotapodlasia.pl/pl/WNIOSKI/?m=dload&debug...
  6. Strona Stowarzyszenia [1]
  7. wykaz ulic - miejscowość supraśl. [dostęp 2013-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-28)].
  8. UCHWAŁA NR XXI/209/08 RADY MIEJSKIEJ W SUPRAŚLU z dnia 18 września 2008 r. w sprawie nadania nazwy ulicy w Supraślu. [dostęp 2013-09-25].

Linki zewnętrzne

edytuj