Stanisław Riess de Riesenhorst
Stanisław Riess de Riesenhorst ps. „Ryś”, „Budowniczy” (ur. 17 września 1887 w Bochni, zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
.jpg) Stanisław Riess (Rakowice, 18 marca 1923) | |
 podpułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1924 i 1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Był synem Aloisa, oficera cesarskiej i królewskiej armii, i Anny z Pytlewiczów (1855–1945). Jego braćmi byli: Henryk, inżynier drogownictwa, i Witold, slawista. Porucznik adiutant sztabowy 6 pułku ułanów Witold Riess de Riesenhorst (ur. 18 lipca 1893 roku) poległ śmiercią bohaterską 29 marca 1920 roku w czasie walk nad rzeką Słucz. Pełnił wówczas służbę na stanowisku szefa sztabu IV Brygady Jazdy[1]. 9 listopada 1920 roku został pośmiertnie awansowany na rotmistrza[2]. 25 listopada 1920 roku został zatwierdzony w stopniu rotmistrza z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3].
Stanisław tak jak ojciec pełnił zawodową służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Po upadku monarchii Austro-Węgierskiej przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. Trzykrotnie dowodził tym pułkiem (1921, 1921–1922 i 1923). 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – korpus oficerów kawalerii[4]. Następnie dowodził 23 pułkiem Ułanów Grodzieńskich w Wilnie. W czerwcu 1923 roku został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[5][6]. Z dniem 31 stycznia 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku „z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie superrewizji”. Mieszkał w Tarnowie przy ul. Żabińskiej 7[7]. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych[8][9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I z przeznaczeniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10].
Po wybuchu II wojny światowej zaczął działać w konspiracji. Podczas okupacji niemieckiej pełnił funkcję oficera Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej i oficera sztabu w Komendzie Okręgu Warszawa Armii Krajowej. 1 sierpnia 1944, z chwilą wybuchu powstania warszawskiego, wyznaczony został przez płk. dypl. Antoniego Chruściela ps. „Monter”, na stanowisko komendanta placu Okręgu Warszawa AK[11]. Poległ tego samego dnia[12] w rejonie ulicy Świętokrzyskiej i Zielnej, gdy szedł objąć powierzone mu stanowisko służbowe. Został pochowany na Cmentarzu Wilanowskim[13].
Przypisy edytuj
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 737.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920 roku, s. 1226.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 8 grudnia 1920 roku, s. 1322.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645, 676.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 30 stycznia 1924 roku, s. 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 895.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 848.
- ↑ Księga losów polskich. Powstanie Warszawskie
- ↑ "Przemarsz przez piekło" - reportaż z innej przestrzeni
- ↑ Miejsca walk i pamięci V Rejonu 'Gątyń' - Piaseczno. [dostęp 2008-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)].
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Powstańcze biogramy. Stanisław Riess de Riesenhorst.