Stanisław Rouppert

polski generał, lekarz, działacz sportowy

Stanisław Rouppert, ps. „Teodor” (ur. 15 kwietnia 1887 w Warszawie, zm. 13 sierpnia 1945 w Edynburgu) – doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego, wiceprzewodniczący Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczący jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektor I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych, działacz sportowy, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1931–1945).

Stanisław Rouppert
„Teodor”
Ilustracja
1927
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1887
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1945
Edynburg, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty Legionów
I Brygada Legionów Polskich
Dep. Zdrowia MSWojsk.

Stanowiska

naczelny lekarz pułku
naczelny lekarz brygady
szef departamentu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany trzykrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Order Estońskiego Czerwonego Krzyża I Klasy Order Estońskiego Czerwonego Krzyża II Klasy Order Krzyża Orła II Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Zasługi Wojskowej z Odznaką Białą (Hiszpania) Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Złoty Krzyż Zasługi Sanitarnej (Rumunia) Złoty Medal Czerwonego Krzyża (Hiszpania)
Odznaka „Za wierną służbę” Odznaka 1 Kompanii Kadrowej
Stanisław Rouppert jako kapitan lekarz Legionów
Grób Stanisława Roupperta na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Henryka, lekarza, i Teodory z Chełchowskich. Był młodszym bratem Kazimierza (1885–1963).

Kształcił się w Warszawie, gdzie rozpoczął studia. Relegowany z uczelni za udział w strajku szkolnym (1905). Przeniósł się do Krakowa. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W sierpniu 1914 uczestniczył w kursie oficerskim w Oleandrach pod Krakowem.

Od sierpnia 1914 do lipca 1917 szef służby zdrowia – lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich, oraz lekarz 1 pułku piechoty na froncie. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.

Od listopada 1918 w służbie zdrowia Wojska Polskiego, do marca 1919 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”, od marca do listopada 1919 szef sanitarny garnizonu Warszawa. Pułkownik lekarz od 1 czerwca 1919. Od listopada 1919 do lutego 1924 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” / Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od lutego 1924 do sierpnia 1926 wykładowca w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie.

23 sierpnia 1926 został wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[1][2]. 16 marca 1927 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie generałów. Służbę na stanowisku szefa Departamentu Zdrowia MSWojsk. pełnił do września 1939.

Był prezesem zarządu Koła Lekarzy Legionistów[3]. Oprócz działalności służbowej był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczącym jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektorem I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych w Worochcie (1937), pierwszym Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych. W latach 1931–1945 członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Na początku czerwca 1935 został wybrany przewodniczącym komisji rewizyjnej Towarzystwa Wiedzy Wojskowej[4].

Podczas śmiertelnej choroby marszałka Józefa Piłsudskiego (zmarłego w 1935) był kierownikiem stałej komisji lekarskiej (byli w niej także ppłk dr Stefan Mozołowski, mjr dr Henryk Cianciara i mjr dr Felicjan Tukanowicz)[5].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 w obozie oficerskim Cerizay. Od 14 sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny. Osiadł w Szkocji. Zmarł 13 sierpnia 1945 roku w Edynburgu. Pochowany na tamtejszym cmentarzu Corstorphine Hill[6].

Prochy gen. Stanisława Roupperta u progu III Rzeczypospolitej złożono w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-4-22)[7].

Generał Rouppert był żonaty z Marią z Jędrzejowskich córką Bolesława (ur. 1891), z którą miał dwóch synów: Stanisława Henryka (1912–1966) i Bolesława Józefa (1920–1944).

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 35 z 01.09.1926 r.
  2. Stawecki 1994 ↓, s. 282 wg autora na stanowisko szefa Departamentu VIII MSWojsk. został wyznaczony 23 lutego 1926 roku.
  3. Koło lekarzy-legjonistów. „Kurier Warszawski”. 190, s. 10, 14 lipca 1935. 
  4. Oficerskie kursy języków obcych. Obrady delegatów T-wa wiedzy wojskowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 15B, s. 9, 9 czerwca 1935. 
  5. Marszałek Piłsudski nie żyje. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 109 z 14 maja 1935. 
  6. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 32.
  7. Cmentarz Stare Powązki: TEODORA ROUPPERTOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19].
  8. a b c d e f g h i j Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 632.
  9. M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 245 „za wybitne zasługi na polu medycyny wojskowej”.
  10. Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927. 
  11. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
  13. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 - po raz drugi.
  14. M.P. z 1938 r. nr 269, poz. 629 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  15. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 288.
  16. 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 18.
  17. Rouppert, Stanislaw - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-11-23].
  18. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
  19. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
  20. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
  21. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936. 
  22. Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1932, s. 336
  23. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  24. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 130, 19 marca 1934. 

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj