Stanisław Salaterski
Stanisław Salaterski (ur. 5 listopada 1954 w Lipnicy Murowanej) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy tarnowski od 2014.
| Biskup tytularny Tigillavy | |||
 Stanisław Salaterski (2021) | |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1954 | ||
|---|---|---|---|
| Biskup pomocniczy tarnowski | |||
| Okres sprawowania |
od 2014 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
31 maja 1981 | ||
| Nominacja biskupia |
14 grudnia 2013 | ||
| Sakra biskupia |
25 stycznia 2014 | ||
| Data konsekracji |
25 stycznia 2014 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Tarnów | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Życiorys edytuj
Urodził się 5 listopada 1954 w Lipnicy Murowanej. Egzamin dojrzałości złożył w 1973 w Liceum Ogólnokształcącym w Brzesku. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 31 maja 1981 w katedrze tarnowskiej biskup diecezjalny tarnowski Jerzy Ablewicz[1]. W latach 1984–1988 odbył studia w zakresie historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je z doktoratem z nauk teologicznych w zakresie historii Kościoła na podstawie dysertacji Kolegiata i kapituła św. Małgorzaty PM w Nowym Sączu 1448–1791[1][2].
Pracował jako wikariusz w parafiach: św. Józefa w Muszynie (1981–1984), katedralnej w Tarnowie (1988–1989) i św. Kazimierza w Nowym Sączu (1989)[1][2]. W 1990 został diecezjalnym duszpasterzem młodzieży i diecezjalnym duszpasterzem harcerstwa. W 1995 został ustanowiony proboszczem parafii katedralnej w Tarnowie, a w 1998 dziekanem dekanatu Tarnów-Południe. W latach 1998–2006 pełnił funkcję diecezjalnego duszpasterza rzemieślników. W 2013 został kapelanem Towarzystwa Strzeleckiego Bractwa Kurkowego w Tarnowie. W 1993 został diecezjalnym referentem duszpasterstwa młodzieży, koordynatorem duszpasterstwa młodzieży specjalnej troski i członkiem Rady Programowej Diecezjalnego Radia Dobra Nowina, a w 1994 asystentem kościelnym Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Tarnowskiej. W latach 1994–1997 sprawował urząd wikariusza biskupiego ds. młodzieży. Od 1995 do 2003 był asystentem kościelnym Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w Tarnowie. W 1998 został członkiem Zarządu Fundacji im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza. Wszedł w skład kolegium konsultorów i rady kapłańskiej[1]. W 1995 został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej w Tarnowie, a w 2013 ustanowiony jej dziekanem. W 2008 papież Benedykt XVI obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości[1].
W latach 1991–1993 był zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Historii Nowożytnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. W 1994 został adiunktem w Instytucie Teologicznym w Tarnowie (przekształconym następnie w Wydział Teologiczny), gdzie do 2009 prowadził wykłady z historii Kościoła[3].
14 grudnia 2013 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Tigillava[4][5]. Święcenia biskupie otrzymał wraz z Janem Piotrowskim 25 stycznia 2014 w katedrze tarnowskiej[6]. Głównym konsekratorem był Andrzej Jeż, biskup diecezjalny tarnowski, zaś współkonsekratorami arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, i Władysław Bobowski, emerytowany biskup pomocniczy tarnowski[7]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Gaudium fidei prædicare” (Głosić radość wiary)[8]. W diecezji objął urząd wikariusza generalnego[9], został także moderatorem kurii diecezjalnej[10].
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski został w 2014 delegatem ds. Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa[11], został także członkiem Zespołu ds. Sanktuariów[12]. W 2016 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego tarnowskiego Leszka Leszkiewicza[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Nowi biskupi pomocniczy. diecezja.tarnow.pl (arch.). [dostęp 2016-02-10].
- ↑ a b G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 316. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Dwaj wieloletni duszpasterze – biskupami pomocniczymi w Tarnowie. episkopat.pl (arch.), 2013-12-14. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ Nomina di Ausiliari di Tarnów (Polonia). press.vatican.va, 2013-12-14. [dostęp 2013-12-15]. (wł.).
- ↑ Tarnów: Ks. prał. Stanisław Salaterski i ks. prał. Jan Piotrowski – biskupami pomocniczymi. episkopat.pl (arch.), 2013-12-14. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ Tarnów: dwaj proboszczowie wyświęceni na biskupów. ekai.pl (arch.), 2014-01-25. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ a b Stanisław Salaterski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ Sakra nowych biskupów pomocniczych diecezji tarnowskiej. diecezja.tarnow.pl (arch.). [dostęp 2016-02-10].
- ↑ Wikariusze generalni. diecezja.tarnow.pl. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Moderator Kurii Diecezjalnej. diecezja.tarnow.pl. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Episkopat: nowi członkowie komisji i rad oraz delegaci krajowi. ekai.pl (arch.), 2014-10-09. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Stanisław Salaterski na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2019-03-17].
Linki zewnętrzne edytuj
- Nota biograficzna Stanisława Salaterskiego na stronie diecezji tarnowskiej. [dostęp 2019-03-17].
- Stanisław Salaterski na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-08].
- Stanisław Salaterski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-12-15] (ang.).
- Stanisław Salaterski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-03-08].[martwy link]