Stanisław Sokołowski (nauczyciel)
Stanisław Sokołowski (ur. 25 lipca 1888 w Warszawie, zm. 18 sierpnia 1938) – nauczyciel, żołnierz Legionów Polskich, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, inspektor Straży Więziennej.
.jpg)
| |
 inspektor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
18 sierpnia 1938 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Inspekcja Więzień |
| Stanowiska |
inspektor |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 25 lipca 1888 w Warszawie, w rodzinie Jana i Kaliksty z Schmittów[1].
Ukończył gimnazjum w Krakowie oraz studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Został profesorem gimnazjalnym. Pracował w gimnazjum w Łęczycy.
Podczas I wojny światowej służył w 2 pułku piechoty Legionów Polskich[1]. Od maja 1918 służył w niemieckiej służbie więziennej. U kresu wojny uczestniczył w rozbrajaniu zaborców, a z chwilą odzyskania niepodległości przez Polskę został mianowany naczelnikiem więzienia w Łęczycy. Równolegle nadal pracował jako nauczyciel w łęczyckim gimnazjum. W 1925 ustąpił ze stanowiska naczelnika łęczyckiego więzienia kontynuując wyłącznie pracę nauczycielską. W Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego w Łęczycy uczył języka polskiego i języka łacińskiego od 1924 do 1926[2]. W 1929 powrócił do pracy w więziennictwie. Pełnił służbę na stanowisku inspektora w Inspekcji Więzień Wydziału Administracji Więzień Departamentu Karnego Ministerstwa Sprawiedliwości[3]. Dokonał reorganizacji prac wychowawczych w zakładzie w Studzieńcu. Następnie jako inspektor odpowiadał za szkoły więzienne i zakładów poprawczych. W więziennictwie zaangażował się w sferze szkolnictwa i jako redaktor. Był redaktorem miesięcznika naukowego „Przegląd Więziennictwa Polskiego” (wydawany w latach 1933–1936) oraz dwutygodnika branżowego „W Służbie Penitencjarnej” (od 3 maja 1936[4] do końca życia).
W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6][7]. Był oficerem rezerwowym 37 pułku piechoty, stacjonującego w Kutnie i w Łęczycy[8][9]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer po ukończeniu 40. roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[10]. Należał do Związku Legionistów Polskich.
Zmarł nagle 18 sierpnia 1938 na atak serca w wieku 50 lat[11]. Został pochowany 20 sierpnia 1938 w Kwaterze Legionistów (B5-1-9) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[12]. Był żonaty z Feliksą[13].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi – 9 listopada 1932 „za zasługi w służbie państwowej”[14]
- Medal Niepodległości – 5 sierpnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15][1][16]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1923
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-10].
- ↑ Nauczyciele. 1loleczyca.edu.pl. [dostęp 2017-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-13)].
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1938 ↓, s. 22.
- ↑ Stopka redakcyjna. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 1, s. 20, 3 maja 1936.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 488.
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego był określany jako Stanisław IV Sokołowski w celu odróżnienia od innych oficerów o tej samej tożsamości.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 234.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 31, 811.
- ↑ Z ostatniej chwili. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 16, s. 16, 15 sierpnia 1938.
- ↑ Lista pochowanych. Stanisław Sokołowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Z działalności Kasy Wzajemnej Pomocy Funkcjonariuszów Straży Więziennej. „Wstęp”, s. 14, Nr 19 (59) z 1 października 1938.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-10].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Sokołowski. Nekrologi. „Kurjer Warszawski”, s. 8, Nr 226 z 19 sierpnia 1938.
- Ś. p. Stanisław Sokołowski. Inspektor Straży Więziennej. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 17, s. 15–16, 1 września 1938.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1938 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1938.