Stanisław Szulakiewicz

Stanisław Szulakiewicz (ur. w 1890, zm. 5 sierpnia 1910 na Małym Jaworowym Szczycie) – taternik

Stanisław Szulakiewicz

Data urodzenia	1890
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1910 Tatry Wysokie
Zawód, zajęcie	student

Panorama Jaworowego Szczytu (1910). Oznaczono (X) miejsce upadku Stanisława Szulakiewicza

Znoszenie ciała Stanisława Szulakiewicza

Życiorys

Był studentem Politechniki Lwowskiej. Mimo młodego wieku był już doświadczonym taternikiem. Witold Henryk Paryski w swoich przewodnikach wspinaczkowych wymienia go 18 razy jako autora pierwszych przejść taternickich.

Na początku sierpnia 1910 był na wyprawie w Tatrach wraz z innym studentem Józefem Bizoniem oraz z Janem Jarzyną. W czwartek 4 sierpnia 1910 wyruszyli z Zakopanego. Wobec trudnych warunków atmosferycznych Bizoń zawrócił do Zakopanego, a Szulakiewicz z Jarzyną – mimo perswazji – postanowili kontynuować wspinaczkę. Planowali przejście na północnej ścianie wówczas jeszcze nie zdobytego Małego Jaworowego (2380 m) w Dolinie Jaworowej. Obaj przeszli na stron węgierską, a trafiając na zadymę śnieżną stracili orientację w drodze. Na około 300-metrowej ścianie wspinali się związani 20-metrową liną. Podczas wspinaczki Jarzyna, wskutek skurczu dłoni, odpadł pociągając za sobą związanego z nim Szulakiewicza. Lina szczęśliwie zahaczyła o skały powstrzymując dalsze opadanie, lecz mimo tego obaj wpadli pomiędzy skały i doznali obrażeń. Szulakiewicz po upadku doznał poważnej kontuzji i nie był w stanie zejść ze ściany, wobec czego Jarzyna przywiązał go liną do maliniaka, pozostawił mu jedzenie, a sam zdołał dojść do wsi Jaworzyna po węgierskiej stronie, następnie do Morskiego Oka, skąd telefonicznie wezwał pomoc niedawno utworzonego TOPR-u. Wyruszyły wtedy dwie ekspedycje – jedna Mariusza Zaruskiego, a druga Klimka Bachledy. Akcja ratownicza odbywała się podczas nieustannie padającego deszczu zmieszanego ze śniegiem. W związku z brakiem rezultatów oraz złą pogodą w niedzielę wysłano dwie kolejne ekspedycje. Ostatecznie w poniedziałek odnaleziono zwłoki Szulakiewicza (dokonał tego Wojciech Tylka Suleja), znajdującego się pomiędzy głazem a ścianą, którego śmierć nastąpiła wskutek odniesionych ran i zmarznięcia. Jego ciało przeniesiono do Zakopanego, a następnie przewieziono do Lwowa.

W wyprawie ratowniczej zaginął ratownik Klemens Bachleda, jeden z najsłynniejszych przewodników swoich czasów.

Upamiętnienie

Stanisław Szulakiewicz został upamiętniony przez nadanie kilku tatrzańskim obiektom nazwy od jego nazwiska. Jest to np. Żleb Szulakiewicza i Rynna Szulakiewicza.