Stanisław Tazbir
Stanisław Tazbir (ur. 2 maja 1892 w Wysokiem Litewskiem[1], zm. 12 lipca 1978 w Warszawie[1]) – polski wydawca, literat, prawnik, pedagog, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 maja 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lipca 1978 |
| Zawód, zajęcie |
wydawca, pedagog |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujW 1906 wyjechał do Warszawy[2]. Tam w latach 1907−1911 uczęszczał do szkoły handlowej[2]. Studiował medycynę w Moskwie i w Rostowie[2].
Podczas I wojny światowej służył jako sanitariusz[2]. W 1918 znalazł się na Lubelszczyźnie, gdzie działał jako instruktor Towarzystwa Straży Kresowej[2]. Od 1919 był członkiem Wydziału Powiatowego we Włodawie[2]. Zajmował się ponadto oświatą dorosłych[2]. W 1929 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Od 1929 był radcą prawnym w Ministerstwie Oświaty[2].
W czasie okupacji niemieckiej, jako członek departamentu oświatowego Delegatury Rządu na Kraj, zajmował się tajnym nauczaniem[2]. Kierował Sekcją Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą RGO[2]. Za pomoc Żydom w czasie okupacji wraz z córką Wandą otrzymał Medal Sprawiedliwego Wśród narodów Świata[3].
W 1945 podjął pracę w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”[2]. Pełnił role eksperckie w centralnych i ministerialnych komisjach ds. oświaty i kultury[2]. Był inicjatorem powstania wydawnictwa „Wiedza Powszechna”[2]. Od 1956 do emerytury w 1964 był wicedyrektorem Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy[2].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Złota odznaka „Za zasługi dla Warszawy”[4]
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Hanna Tadeusiewicz (red.), Słownik pracowników książki polskiej. Suplement III, Warszawa 2010, ISBN 978-83-61464-48-8.
- Rodzina Tazbirów | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2022-11-10].