Stanisława Wysocka
Stanisława Wysocka z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska (ur. 7 maja 1877 w Warszawie, zm. 17 stycznia 1941 tamże) – polska aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatrów.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 7 maja 1877 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 17 stycznia 1941 Warszawa | |
| Zawód | aktorka, reżyser teatralny | |
| Współmałżonek | Kazimierz Wysocki | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Karierę zaczynała w teatrach objazdowych. W latach 1901-11 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1913-14 grała w Teatrze Polskim w Warszawie.
I wojnę światową spędziła w Kijowie. Po wojnie wróciła do Polski i do 1922 grała w Teatrze Rozmaitości. W latach 1923-25 grała i reżyserowała w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach 1926/27 kierowała teatrem miejskim w Lublinie. W latach 1927-30 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu. Sezon 1931/32 spędziła w teatrze miejskim w Wilnie. Sezon 1932/33 to praca w teatrze miejskim i kameralnym w Łodzi. Potem wróciła do Warszawy, gdzie grała do wybuchu II wojny światowej. Nazywano ją „nową Modrzejewską”.
W latach 1921-23 kierowała Państwową Szkołą Dramatyczną przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1934 była wykładowcą PIST-u. Po wybuchu II wojny światowej współpracowała z konspiracyjnym PIST-em i do końca życia udzielała lekcji.
W 1935 została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej[1].
Matka Janiny Wysockiej-Ochlewskiej. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].
FilmografiaEdytuj
- 1929: Mocny człowiek (babka Bieleckiego)
- 1929: Ponad śnieg (Rudomska)
- 1935: Jaśnie pan szofer (ciotka Boratyńskiego)
- 1936: Trędowata (księżna Podhorecka)
- 1937: Dziewczęta z Nowolipek (Mossakowska)
- 1938: Druga młodość (babka Jerzego)
- 1938: Dziewczyna szuka miłości (matka Jerzego)
- 1938: Gehenna (stara niania Ksenobia)
- 1938: Granica (ciotka Elżbiety)
- 1938: Kobiety nad przepaścią
- 1938: Ludzie Wisły (Matyjaska)
- 1938: Wrzos (babka)
- 1939: O czym się nie mówi... (Romanowa)
- 1939: Włóczęgi (babcia, baronowa von Dorn)
- 1939: Nad Niemnem
- 1939/1946: Czarne diamenty (matka Nawrata)
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Rocznik Polskiej Akademii Literatury”. Warszawa 1937, s. 256.
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.140