Otwórz menu główne
Wikipedia

Star Starachowice

Miejski Klub Sportowy Star Starachowice – polski klub sportowy powstały 26 marca 1926 roku w Starachowicach z połączenia Feniksa i Orkana.

Star Starachowice
Pełna nazwa Miejski Klub Sportowy Star Starachowice
Przydomek Zielono-Czarni
Barwy zielono-czarne
Data założenia 26 marca 1926
Liga IV liga; grupa świętokrzyska
Adres ul. Szkolna 14
27-200 Starachowice
Stadion Miejski Stadion Sportowy w Starachowicach
Numer KRS 0000270261
Prezes Polska Emil Krzemiński
Trener Polska Arkadiusz Bilski
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Historia sekcji piłkarskiejEdytuj

26 marca 1926 roku w Starachowicach doszło do połączenia Feniksa i Orkana co zaowocowało powstaniem nowego klubu OMTUR. Po sześciu latach zmienił on nazwę na SKS i wywalczył awans do klasy A[1]. W sezonach 1934/35, 1935/36, 1936/37 drużyna zdobywała mistrzostwo A-klasy podokręgu kieleckiego. W międzyokręgowych finałach o mistrzostwo Kieleckiego OZPN przegrywała jednak ze zwycięzcami A-klasy częstochowskiej i zagłębiowskiej. Następnie klub w wyniku reorganizacji rozgrywek (likwidacji Kieleckiego OZPN w roku 1937) został przeniesiony do Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. W 1939 roku wywalczył tytuł mistrzowski, lecz bez powodzenia walczył o awans do ligi państwowej, ustępując w tabeli Legii Poznań[2]. Po zakończeniu II wojny światowej zespół brał udział w mistrzostwach okręgu i w klasie A dzięki udanemu finiszowi rozgrywek uplasował się na piątym miejscu. W 1948 roku piłkarze ze Starachowic zajęli drugą lokatę, tracąc do zwycięzcy Partyzanta Kielce jeden punkt. W kolejnym sezonie już pod nazwą Stal drużyna pewnie wygrała klasę A, co pozwoliło jej zagrać w barażach o II ligę. Klub zajął jednak ostatnie miejsce w swojej grupie i nie wywalczył awansu. W 1951 roku nastąpiła kolejna reorganizacja rozgrywek, dzięki której Stal trafiła do trzeciej grupy II ligi. W debiucie drużyna przegrała na wyjeździe z Górnikiem Wałbrzych 0:8[3], lecz mimo nieudanego początku zajęła czwarte miejsce, a rok później uplasowała się na szóstej pozycji[4].

Kolejne reorganizacje rozgrywek spowodowały, że klub trafił do nowo utworzonej III ligi, w której rywalizował (już jako Star) z innymi zespołami w latach 1955-1957[5]. W 1958 roku powołano ligę okręgową, która stała się najwyższą klasą rozgrywkową w województwie kieleckim. W pierwszym sezonie starachowiczanie zajęli trzecie miejsce, przegrywając z Bronią Radom i Granatem Skarżysko-Kamienna[6]. Dwa lata później Star zajął już pierwsze miejsce, ale nie wywalczył awansu w barażach ze Slavią Ruda Śląska[7]. W 1965 roku po meczach barażowych starachowicka drużyna miała tyle samo punktów co Lech Poznań. Wymusiło to rozegranie dodatkowego meczu, który odbył się 5 sierpnia na stadionie Warszawianki i zakończył się wygraną rywali po golach zdobytych w dogrywce (w regulaminowym czasie gry było 1:1). Równie blisko wywalczenia awansu Star był rok później, gdy do upragnionego celu zabrakło jednej bramki[8]. W sezonie 1965/1966 Star osiągnął także swój największy sukces w Pucharze Polski, docierając do 1/4 finału, gdzie uległ Pogoni Szczecin[9]. Od sezonu 1966/1967 piłkarze ze Starachowic rywalizowali w nowo utworzonej III lidze, w której należeli do czołówki. W 1970 roku Star prowadzony przez Władysława Siecha wygrał rozgrywki, zapewniając sobie pierwsze miejsce już trzy kolejki przed końcem, remisując z Victorią Jaworzno 1:1 na terenie rywala[10].

W sezonie 1970/1971 Star zajął 11. miejsce w tabeli, mając zaledwie jeden punkt przewagi nad strefą spadkową. Utrzymanie zapewnił sobie odnosząc w końcówce dwa zwycięstwa: z Hutnikiem Nowa Huta i spadkowiczem Unią Racibórz[11]. W kolejnych latach klub plasował się w środku tabeli lub w jej drugiej części[4]. W 1974 roku drużynę prowadził były reprezentant Polski Horst Mahseli. Przełom nastąpił w sezonie 1975/1976, kiedy starachowiczanie zajęli trzecią lokatę. Dobrze radzili sobie wówczas w meczach domowych, odnosząc dziewięć zwycięstw. Gorzej spisywali się jednak na wyjeździe, notując zaledwie trzy wygrane i osiem porażek[12]. Po raz kolejny Star dobrze zaprezentował się w sezonie 1978/1979 ulegając w ostatecznym rozrachunku tylko Górnikowi Zabrze, który awansował do I ligi[13]. Następnie w klubie nastąpił kryzys i w 1981 roku drużyna po 11 latach spadła do trzeciej ligi[14]. Rok później zanotowała kolejny spadek i na dwa lata znalazła się w lidze okręgowej. Po powrocie w grono trzecioligowców Star występował na tym poziomie rozgrywek w latach 1984-1987 i w sezonie 1988/1989, następnie został zdegradowany do IV ligi międzyokręgowej[7]. Od sezonu 1993/1994 klub ponownie rywalizował w lidze okręgowej, zajmując w niej drugie miejsca za Czarnovią/Błękitnymi II Kielce, a później ustępując miejsca Orliczowi Suchedniów[15]. Ponowny kryzys klubu doprowadził do powstania Staru/KSZO II, który wywalczył awans do IV ligi świętokrzyskiej[15]. W sezonie 2000/2001 drużyna (ponownie pod nazwą Star) zajęła pierwsze miejsce, wyprzedzając drugą Nidę Pińczów o siedem punktów[16]. Awans do III ligi był jednak ostatnim zrywem starachowickich piłkarzy, którzy przegrywając 28 spotkań spadli do IV, a następnie do V ligi[15]. Pogłębiający się kryzys doprowadził do wycofania drużyny po rundzie jesiennej sezonu 2004/2005. Zespół reaktywowano w 2007 roku i przystąpił on do rozgrywek w klasie A, w której rywalizuje obecnie[17].

SukcesyEdytuj

Reprezentanci kraju grający w klubieEdytuj

Inne sekcjeEdytuj

Oprócz drużyny piłkarskiej w klubie powstały także inne sekcje: siatkówki, tenisa ziemnego, motorowa, pięściarska i kolarska. Siatkówka stała na niskim poziomie i nie zyskała popularności. W 1951 roku utworzono drużynę koszykówki, która posiadał zarówno zespół męski i żeński. Kobieca drużyna odnosiła większe sukcesy, m.in wygrywała rozgrywki ligi okręgowej i międzywojewódzkiej. Barwy sekcji bokserskiej reprezentowali m.in. Włodzimierz Bednarczuk, który zdobył wicemistrzostwo Polski w wadze superciężkiej oraz Arkadiusz Lipa, dwukrotny mistrz Polski w wadze muszej i brązowy medalista mistrzostw świata w Hawanie (1973). W 1966 roku w klubie działało łącznie dziewięć sekcji, w których trenowało blisko 800 zawodników i zawodniczek. Później w Starze istniała także drużyna szachistów[21].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 278.
  2. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 32.
  3. ↑ Star Starachowice - sezon 1951 (pol.). hppn.pl. [dostęp 2013-11-09].
  4. ↑ a b Star Starachowice - sezon po sezonie (pol.). hppn.pl. [dostęp 2013-11-09].
  5. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 44.
  6. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 45.
  7. ↑ a b Piasta 2008 ↓, s. 279.
  8. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 47.
  9. ↑ Paweł Mogielnicki, Gwidon S. Naskrent, Hans Schöggl: 1965/66 (ang.). W: Poland - Full Cup History [on-line]. rsssf.com. [dostęp 2013-11-09].
  10. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 49.
  11. ↑ Star Starachowice - sezon 1970/71 (pol.). hppn.pl. [dostęp 2013-11-09].
  12. ↑ Star Starachowice - sezon 1975/76 (pol.). hppn.pl. [dostęp 2013-11-09].
  13. ↑ Star Starachowice - sezon 1978/79 (pol.). hppn.pl. [dostęp 2013-11-09].
  14. ↑ Piasta 2008 ↓, s. 54.
  15. ↑ a b c Piasta 2008 ↓, s. 280.
  16. ↑ Poland Fourth Division 2000/01 (ang.). mogiel.net. [dostęp 2013-11-09].
  17. ↑ Miejski Klub Sportowy Star Starachowice (pol.). 90minut.pl. [dostęp 2013-11-09].
  18. ↑ Historia (pol.). starstarachowice.pl. [dostęp 2013-11-09].
  19. ↑ a b c Star Starachowice (ang.). national-football-teams.com. [dostęp 2013-11-09].
  20. ↑ Roman Kasprzyk (ang. • fr. • hiszp.). footballdatabase.eu. [dostęp 2013-11-09].
  21. ↑ Historia sportu w Starachowicach (pol.). mcriw.website.pl. [dostęp 2010-12-31].

BibliografiaEdytuj

  • Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008. ISBN 978-83-85953-44-9. (pol.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Star_Starachowice&oldid=57162214”