Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców
Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców – staroobrzędowa Cerkiew bezpopowców pomorzan, działająca w Polsce[3]. Wspólnota od 2013 jest wpisana do rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji w dziale A pod numerem 177[4].
 Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców – ikonostas | |||||||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Prawosławie └ Staroobrzędowcy └ Bezpopowcy | |||||||||||
| Ustrój kościelny | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obrządek | |||||||||||
| Patron | |||||||||||
| Siedziba | |||||||||||
| Zwierzchnik |
Rada Ogólnego Zebrania Cerkwi Staroobrzędowców oraz Duchowny | ||||||||||
| Organ ustawodawczy |
Rada Ogólnego Zebrania Cerkwi Staroobrzędowców oraz Duchowny | ||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Historia
edytujStaroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowa w Polsce utożsamia się z tradycją staroobrzędowców – prawosławnych, którzy w XVII wieku sprzeciwili się reformie liturgicznej patriarchy moskiewskiego Nikona i z tego powodu byli w kolejnych stuleciach poddawani prześladowaniom przez rosyjskie władze państwowe oraz hierarchię Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Uciekając przed prześladowaniami, starowiercy docierali także na ziemie I Rzeczypospolitej, w której osiedlali się od pierwszej połowy XVIII wieku[3].
Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców wyodrębniła się ze Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego. Była to konsekwencja sporu, jaki miał miejsce w parafii Zaśnięcia Bogurodzicy w Gabowych Grądach, a dotyczącego osoby nastawnika Mariusza Jefimowa.
Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców praktykuje swoją wiarę i odprawia nabożeństwa w nowo zbudowanej Cerkwi w Gabowych Grądach.
Struktura
edytujStaroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców ma swoją siedzibę w Gabowych Grądach. Organami Staroprawosławnej Cerkwi Staroobrzędowców są:
- Rada Ogólnego Zebrania Cerkwi Staroobrzędowców;
- Nastawnik – Mariusz Jefimow[4].
Statystyki
edytujDane według statystycznych ankiet wyznaniowych
edytuj| Rok | Liczba wiernych | Liczba parafii | Liczba molenn | Liczba nastawników |
|---|---|---|---|---|
| 2013[5] | 610 | 1 | 1 | 1 |
| 2014[6] | 607 | 1 | 1 | |
| 2015[5] | 617 | 1 | 1 | 1 |
| 2016[5] | 620 | 1 | 1 | 1 |
| 2017[5] | 624 | 1 | 1 | 1 |
| 2018[5] | 630 | 1 | 1 | 1 |
| 2019[7] | 632 | 1 | 1 | 1 |
| 2020[7] | 600 | 1 | 1 | 1 |
| 2021[7] | 550 | 1 | 1 | 1 |
| 2022[8] | 500 | 1 | 1 | |
| 2023[2] | 502 | 1 | 1 |
Dane według wyników spisów powszechnych
edytuj| Spis powszechny | Liczba deklaracji |
|---|---|
| Narodowy Spis Powszechny 2021[9] | 235 |
Przypisy
edytuj- ↑ Oficjalny profil na FB Staroprawosławnej Cerkwi Staroobrzędowców.
- ↑ a b c d Dominik Rozkrut, Mały Rocznik Statystyczny Polski 2024, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2024, s. 108, ISSN 1640-3630.
- ↑ a b Strona internetowa Staroprawosławnej Cerkwi Staroobrzędowców (SCS).
- ↑ a b Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. mswia.gov.pl. [dostęp 2015-09-04].
- ↑ a b c d e Paweł Ciecieląg, Wyznania religijne w Polsce w latach 2015–2018, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2019, s. 120, ISBN 978-83-66466-00-5 [dostęp 2025-02-06].
- ↑ Paweł Ciecieląg, Wyznania religijne w Polsce 2012-2014, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2016, s. 54, ISBN 978-83-7027-612-6 [dostęp 2025-02-06].
- ↑ a b c Paweł Ciecieląg, Wyznania religijne w Polsce w latach 2019–2021, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2022, s. 105, ISBN 978-83-67087-17-9 [dostęp 2025-02-06].
- ↑ Dominik Rozkrut, Mały Rocznik Statystyczny Polski 2023, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2023, s. 117, ISSN 1640-3630.
- ↑ Przynależność wyznaniowa - dane NSP 2021 dla kraju i jednostek podziału terytorialnego [online], stat.gov.pl.