Staw siodełkowy, staw siodełkowaty (articulatio sellaris) – rodzaj stawu, w którym obie powierzchnie stawowe są wklęsłe w kierunku jednej osi, a wypukłe w kierunku osi prostopadłej, przypominając kształtem siodło[1][2]. Przykładami stawów siodełkowych są staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka[1] oraz staw mostkowo-obojczykowy[3] (przy czym ten drugi bywa też określany jako staw nieregularny[1]). Wykonywane ruchy to: przywodzenie i odwodzenie, przeciwstawianie i odprowadzanie oraz ruch wypadkowy – obwodzenie.[1]

Przypisy edytuj

  1. a b c d Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła. Mięśnie, wyd. XI (VII), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 217, ISBN 83-200-2719-5.
  2. Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom I, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 40, ISBN 978-83-200-4106-4.
  3. Keith L. et al Moore: Anatomia Kliniczna. Wrocław: MedPharm Polska, 2015, s. 664. ISBN 978-83-7846-067-1.