Stebliw
Stebliw (ukr. Стеблів, pol. hist. Steblów) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie zwinogródzkim, nad Rosią.
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość |
153 m n.p.m. | ||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4735 | ||
| Kod pocztowy |
19451 | ||
Położenie na mapie obwodu czerkaskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 49°23′59″N 31°05′51″E/49,399722 31,097500
| |||
Historia edytuj
Miasto królewskie Stęblow położone było w pierwszej połowie XVII wieku w starostwie niegrodowym korsuńskim w województwie kijowskim[2].
Urodził się tu Stanisław Sochaczewski (ur. 27 sierpnia 1877, zm. 14 lipca 1953 w Penley w Walii) – podpułkownik kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.
Status osiedla typu miejskiego od 1960 roku.
W 1989 liczyło 4763 mieszkańców[3].
W 2013 liczyło 3636 mieszkańców[4].
Zamek edytuj
- Zamek w Steblowie - wybudowany przez Pawła Tetera[5]
Dwór edytuj
Dzieje dworu w Steblowie opisane zostały szkicowo przez Michała Rolle. Do jego właścicieli należeli Józef Aleksander Jabłonowski, Onufry Hołowiński oraz jego syn Herman, ożeniony z Emilią Boreykówną. Ich gośćmi w Steblowie bywali często Ignacy Hołowiński, Wacław Boreyko, Michał Grabowski, Konstanty Świdziński, Gustaw Olizar, Konstanty Podwysocki. Pamiętniki z tego okresu nakreślili należący do grona domowników Chrząszczewski, Micowski i Wróblewski. Dnia 9 lutego 1825 zawitał do nich Adam Mickiewicz i bawił tam dwa tygodnie. Dzięki tej wizycie, nazwisko Hołowińskich wpisane jest do IV księgi Pana Tadeusza:
- Czy kwitnie gaj Mendoga pod farnym kościołem?
- I tam na Ukrainie, czy się dotąd wznosi
- Przed Hołowińskich domem, nad brzegami Rosi,
- Lipa tak rozrośniona, że pod jej cieniami
- Sto młodzieńców, sto panien szło w taniec parami?
- Pomniki nasze! Ileż co rok was pożera
- Kupiecka, lub rządowa moskiewska siekiera!
Zbiory Hermana Hołowińskiego przeniósł jego zięć, Konstanty Podwysocki około roku 1845 do Rycht na Podolu[6]. Zachowała się tam także kopia będącego źródłem wielu cennych wiadomości o bywalcach Steblowa pamiętnika Antoniego Chrząszczewskiego[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.76
- ↑ Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 115.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1880-1902, s. 308-12.
- ↑ Michał Rolle. Z minionych stuleci, rozdział Z życia dworu wiejskiego w pierwszej połowie ubiegłego stulecia (fragment anegdotyczny)
- ↑ Pamiętniki oficjalisty Potockich z Tulczyna Wyd., wstęp i komentarz J. Piechowski, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk, Ossolineum, 1976
Bibliografia edytuj
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, Warszawa, 1880–1902, ss. 308-12.
Linki zewnętrzne edytuj
- Steblów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 308.