Stefan Edward Tomaszewski
Stefan Tomaszewski[a] (ur. 16 sierpnia 1890 w Wilkowie, pow. leszczyński[2], zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major administracji Wojska Polskiego, w 1939 dowódca batalionu KOP „Kopyczyńce”, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 major administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
70 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca Batalionu KOP "Kopyczyńce" |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Syn Michała i Eleonory z domu Lenartowskiej[2]. Uczył się w gimnazjum w Poznaniu i Ostrowie Wielkopolskim. Zdał maturę w 1909.
W okresie I wojny światowej służył w armii Cesarstwa Niemieckiego, od 1914 do 1919[3]. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego i służył w 70 pułku piechoty. W jednostce walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za swoje czyny został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 roku został zweryfikowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Po wojnie służył w 70 pułku piechoty[4][5]. W 1924 roku został awansowany na kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku. W 1927 roku przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6] do batalionu „Krasne” na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 28. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[7].
W sierpniu 1939 roku został mianowany dowódcą batalionu KOP „Kopyczyńce”. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na Liście Straceń, poz. 3366.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4523[3]
- Krzyż Walecznych[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (1938)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)[11][12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 563.
- ↑ a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 303.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 325.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 288, 368.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 906.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 427.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 20.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934 roku, s. 233.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.