Stefan Hula (1947–2025)
ⓘ (ur. 12 września 1947 w Szczyrku, zm. 29 marca 2025 tamże[1]) – polski kombinator norweski, brązowy medalista mistrzostw świata. Ojciec Stefana – skoczka narciarskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1947 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 2025 | |||||||||
| Klub |
BBTS Bielsko-Biała | |||||||||
| Wzrost |
170 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Kariera
edytujW 1970 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Wysokich Tatrach, zajmując 13. miejsce w skokach, ale na trasie biegu stracił kilka pozycji i rywalizację ukończył poza czołową dwudziestką[2]. Dwa lata później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Sapporo, uzyskując 21. wynik na trasie biegu i osiemnasty na skoczni, co dało mu siedemnaste miejsce w całych zawodach.
Największy sukces w swojej karierze osiągnął na mistrzostwach świata w Falun w 1974 roku, gdzie zdobył brązowy medal. Hula zwyciężył w konkursie skoków, jednak w biegu stracił dwie pozycje i zdobył ostatecznie brązowy medal. Wyprzedzili go tylko dwaj reprezentanci NRD: zwycięzca Ulrich Wehling oraz srebrny medalista Günter Deckert. Czwartego w zawodach Hansa Hartleba z NRD Polak wyprzedził o zaledwie 0,31 punktu. Ostatni występ na arenie międzynarodowej zanotował w 1976 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku. W skokach był szósty, jednak w biegu uzyskał dopiero 26. czas i rywalizację ukończył na szesnastej pozycji.
Ponadto był mistrzem Polski w 1973 roku oraz wicemistrzem dwa lata wcześniej. Zdobył też wicemistrzostwo Polski w skokach na średniej skoczni w 1976 roku. W 1971 roku wyrównał, a dwa lata później pobił rekord skoczni w Wiśle-Malince (uzyskał wówczas 93 m).
Po zakończeniu w 1978 roku kariery zawodniczej został trenerem. Mieszkał w Szczyrku. Rodzice – Józef i Julia Fiedor; żonaty, czworo dzieci: Przemysław, Katarzyna, Magdalena – saneczkarka i Stefan – skoczek, reprezentant Polski i olimpijczyk.
Osiągnięcia
edytuj| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 17. | 5 lutego | 1972 |  Sapporo
|
Indywidualnie K-90/15 km | 413,340 pkt | 42,815 pkt |  Ulrich Wehling
|
| 16. | 9 lutego | 1976 |  Innsbruck
|
Indywidualnie K-90/15 km | 423,39 pkt | 40,51 pkt | Ulrich Wehling
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ? | 14 lutego | 1970 |  Wysokie Tatry
|
Indywidualnie K-90/15 km | 410,50 pkt | ? | Ladislav Rygl
|
3.
|
19 lutego | 1974 |  Falun
|
Indywidualnie K-90/15 km | 421,14 pkt | 3,21 pkt | Ulrich Wehling
|
Przypisy
edytuj- ↑ Nie żyje ojciec Stefana Huli. Był brązowym medalistą mistrzostw świata [online], Interia Sport [dostęp 2025-03-28].
- ↑ Wyniki kombinacji na MŚ 1970 (ang.)
Bibliografia
edytuj- Polski Komitet Olimpijski: Stefan Marian Hula. olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
- Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, s. 85-86.
- Bogdan Tuszyński, Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, Henryk Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, [2007?], s. 601, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893.
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).