Wikipedia

Stefan Löfven

Kjell Stefan Löfven (ur. 21 lipca 1957 w Sztokholmie[1]) – szwedzki polityk i działacz związkowy, w latach 2012–2021 przewodniczący Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 2014–2021 premier Szwecji, od 2022 przewodniczący Partii Europejskich Socjalistów.

Stefan Löfven
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Kjell Stefan Löfven

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1957
Sztokholm

Premier Szwecji
Okres

od 3 października 2014
do 30 listopada 2021

Przynależność polityczna

Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

Poprzednik

Fredrik Reinfeldt

Następca

Magdalena Andersson

Przewodniczący Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej
Okres

od 27 stycznia 2012
do 4 listopada 2021

Przynależność polityczna

Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

Poprzednik

Håkan Juholt

Następca

Magdalena Andersson

podpis
Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Wychowywał się w rodzinie zastępczej. Ukończył szkołę średnią i kurs zawodowy w Kramfors, następnie studiował na Uniwersytecie w Umeå, rezygnując po kilkunastu miesiącach[2].

Pracę zawodową podjął w 1976 w urzędzie pocztowym w Sollefteå. W latach 1979–1995 pracował w przedsiębiorstwie Hägglunds w Örnsköldsvik. Zaczynał jako spawacz, w 1981 dołączył do związku zawodowego Metall, stając się etatowym działaczem związkowym. Od 1995 był ombudsmanem swojej organizacji związkowej, w 2001 objął stanowisko jej wiceprzewodniczącego. W 2006 stanął na czele IF Metall, nowo utworzonej centrali związkowej[1][3].

Zaangażował się również w działalność Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, dołączając w 2006 do krajowych władz wykonawczych tego ugrupowania[1]. Po rezygnacji Håkana Juholta 27 stycznia 2012 został wybrany na nowego przewodniczącego partii[3]. W wyborach w 2014 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Riksdagu[4]. Kierowani przez niego opozycyjni socjaldemokraci uzyskali wówczas największą liczbę mandatów, zawiązując mniejszościową koalicję z Partią Zielonych. 2 października 2014 parlament zatwierdził Stefana Löfvena na stanowisku premiera[5], na którym urzędowanie rozpoczął następnego dnia.

W 2018 został wybrany na kolejną kadencję szwedzkiego parlamentu[6]. Wspierająca go koalicja utraciła kilkanaście mandatów. 25 września 2018 premier przegrał w nowym parlamencie głosowanie nad wotum zaufania, co rozpoczęło procedurę dymisji rządu[7]. W październiku 2018 otrzymał misję utworzenia nowego gabinetu, która – podobnie jak poprzedzająca ją misja lidera centroprawicy Ulfa Kristerssona – zakończyła się niepowodzeniem[8]. Kolejną próbę stworzenia rządu podjął w listopadzie, jednakże w grudniu 2018 Riksdag odrzucił jego kandydaturę na premiera[9].

Skutkiem tego głosowania stało się kontynuowanie rozmów koalicyjnych z perspektywą przedterminowych wyborów parlamentarnych. W styczniu 2019 opozycyjne dotąd partie liberałów i centrystów zadeklarowały umożliwienie reelekcji Stefana Löfvena, podpisując porozumienie programowe i deklarując chęć uniemożliwienia uzyskania wpływów przez Szwedzkich Demokratów[10]. Po kilku dniach wstrzymanie się od głosu zadeklarowała dotąd wspierająca gabinet Partia Lewicy[11]. 18 stycznia 2019 lider socjaldemokratów ponownie został zatwierdzony na urzędzie premiera – 155 posłów było przeciw, wybór umożliwiły jednak głosy popierające jego kandydaturę (115) i wstrzymujące się (77), co łącznie stanowiło większość wśród głosujących[12]. 21 stycznia Stefan Löfven przedstawił skład nowego rządu, który tym samym rozpoczął funkcjonowanie[13].

W 2021 Partia Lewicy wycofała swoje poparcie dla rządu. 21 czerwca tegoż roku parlament uchwalił wotum nieufności wobec gabinetu (wniosek poparło 181 członków Riksdagu)[14]. 28 czerwca Stefan Löfven ogłosił swoją rezygnację, pozostając na czele rządu do czasu sformowania nowego gabinetu[15]. 7 lipca Riksdag ponownie jednak zatwierdził kandydaturę lidera socjaldemokratów na premiera – przy 173 posłach przeciw, 116 głosujących za i 60 wstrzymujących się[16]. Jego trzeci rząd rozpoczął działalność 9 lipca 2021[17][18].

W sierpniu 2021 zapowiedział ustąpienie z funkcji przewodniczącego partii i następnie z urzędu premiera[19]. 4 listopada tegoż roku na czele socjaldemokratów zastąpiła go Magdalena Andersson[20]. Sześć dni później Stefan Löfven złożył oficjalną rezygnację ze stanowiska premiera[21]. Zakończył urzędowanie 30 listopada 2021, kiedy to powołany został gabinet Magdaleny Andersson.

W październiku 2022 wybrany na przewodniczącego Partii Europejskich Socjalistów[22].

Odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Stefan Löfven: 'the only name all could agree on'. thelocal.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
  2. ↑ Stefan Löfven: „Sörvåge är hemma”. allehanda.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).
  3. ↑ a b Stefan Löfven. pes.eu. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
  4. ↑ Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
  5. ↑ Sverige har fått en ny statsminister. dn.se, 2 października 2014. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).
  6. ↑ Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
  7. ↑ Swedish Prime Minister Stefan Löfven voted out by parliament. thelocal.se, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  8. ↑ Sweden closer to election as Lofven drops bid to form government. reuters.com, 29 października 2018. [dostęp 2018-10-29]. (ang.).
  9. ↑ Riksdagen röstar nej till Löfven som statsminister. dn.se, 14 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-14]. (szw.).
  10. ↑ Sweden’s Lofven edges towards second PM term after deal with centre-right. reuters.com, 11 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  11. ↑ Jonas Sjöstedt: Vänsterpartiet släpper fram Stefan Löfven. svt.se, 16 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (szw.).
  12. ↑ Social Democrat Lofven wins Swedish PM race as populists left in cold. reuters.com, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  13. ↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).
  14. ↑ Swedish government on the brink after PM Löfven loses no-confidence vote. politico.eu, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-21]. (szw.).
  15. ↑ Stefan Löfven avgår som statsminister. expressen.se, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-29]. (szw.).
  16. ↑ Sweden’s Stefan Löfven voted back in as Prime Minister. thelocal.se, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-07]. (ang.).
  17. ↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (szw.).
  18. ↑ Meet the 22 ministers in Stefan Löfven’s new (ish) government. thelocal.com, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (ang.).
  19. ↑ Live: Statsminister Stefan Löfven avgår i höst. dn.se, 25 sierpnia 2021. [dostęp 2021-11-04]. (szw.).
  20. ↑ Magdalena Andersson elected as new Social Democrat leader. sverigesradio.se, 4 listopada 2021. [dostęp 2021-11-04]. (ang.).
  21. ↑ Charlie Duxbury: Stefan Löfven officially resigns, opening door to Sweden’s first female prime minister. politico.eu, 10 listopada 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).
  22. ↑ Former Swedish PM Stefan Löfven elected president of the Party of European Socialists. euronews.com, 15 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (ang.).
  23. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 400/2021 Про нагородження С. Льовена орденом князя Ярослава Мудрого. president.gov.ua, 24 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-24]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Löfven&oldid=71122239”