Stefan Michałowski

Stefan Michałowski (ur. 29 czerwca 1919 w Skułach, zm. 23 kwietnia 2007 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Stefan Michałowski

pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1919 Skułach
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 2007 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1938–1975
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Szkole Podchorążych Saperów 60 Dywizji Piechoty, 47 batalion saperów 16 Dywizja Piechoty Pomorski Okręg Wojskowy 5 Mazurski Pułk Saperów
Stanowiska	podchorąży, dowódca plutonu saperów, dowódca kompanii saperów, szef wydziału, dowódca batalionu saperów, p.o. dowódca pułku saperów, p.o. dowódcy Wojsk Inżynieryjnych Pomorskiego Okręgu Wojskowego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, operacja rozminowania Polski po 1944
Odznaczenia

Życiorys

Służbę wojskową rozpoczął w 1938 w Szkole Podchorążych Saperów. Po ukończeniu I roku otrzymał przydział do 60 kompanii saperów w 60 Dywizji Piechoty, z którą brał udział w obronie Kobrynia. Następnie walczył w składzie Grupy Operacyjnej „Polesie” generała Franciszka Kleeberga. Po jej kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej, z której uciekł. W okresie okupacji, od 1940 roku brał udział w ruchu konspiracyjnym jako członek Związku Walki Zbrojnej i następnie Armii Krajowej.

Po wyzwoleniu, w czerwcu 1945 został powołany do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia podporucznika. Zajmował kolejno stanowiska – od dowódcy plutonu saperów do szefa sztabu i dowódcy 47 batalionu saperów (w latach 1946–1948) 16 Dywizji Piechoty. Od 1948 był szefem wydziału oraz p.o. szefa Wojsk Inżynieryjnych – Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W szefostwie nadzorował szkolenie oddziałów inżynieryjnych okręgu oraz organizował rozminowywanie i oczyszczanie jego terenów z przedmiotów wybuchowych. W 1959 przez kilka miesięcy dowodził czasowo 5 Mazurskim pułkiem saperów ze Szczecina. Po przeniesieniu do Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej zajmował się głównie szkoleniem specjalnym oddziałów inżynieryjnych i inżynieryjno-saperskim. W 1966 ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Warszawie. W maju 1975 został przeniesiony do rezerwy.

Autor i współautor szeregu opracowań i wydawnictw z problematyki inżynieryjnej.

Życie prywatne

Od 1942 żonaty z Zofią Michałowską (z domu Rybińska), z którą miał dwoje dzieci (córkę i syna).

Pochowany został na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie w alei 31G-3-10.

Awanse

• podporucznik – 1945
• podpułkownik – 1959
• pułkownik – 1962

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie
• Brązowy Medal Zasłużonych na Polu Chwały
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”;
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złota Odznaka Za Zasługi w Zwalczaniu Powodzi
• Odznaka Weterana Walk o Niepodległość
• Odznaka Honorowa „Za Rozminowanie Kraju”

i inne

Bibliografia

• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.brak strony w książce