Stefan Migdał
Stefan Migdał (ur. 13 stycznia 1895 w Krakowie, zm. 1 czerwca 1993 tamże) – pułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, komendant naczelny Związku Legionistów Polskich[1].
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 czerwca 1993 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 13 stycznia 1895 w Krakowie jako syn Jana[2][3] i Anny[4]. Od marca 1912 należał do Związku Strzeleckiego.
Od 7 sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Był starszym sierżantem 1 Pułku Piechoty I Brygady Legionów Polskich. Zastępca komendanta IV sekcji Plutonu Wielickiego. Po kryzysie przysięgowym więziony w Twierdzy Przemyśl. Żołnierz POW, następnie w 1 Dywizji Piechoty Legionów.
Po wojnie polsko-bolszewickiej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 3 Okręgowego Szefostwa Intendentury w Grodnie do Rejonowego Zakładu Żywnościowego Poznań na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika[5][6]. 21 października 1928 został zameldowany w Poznaniu na ul. Wały ks. Józefa 12[4]. 10 września 1929 przeprowadził się na ul. Solną 14[4]. Następnie został wyznaczony na stanowisko zarządcy Składnicy Materiału Intendenckiego Poznań[7]. Z dniem 15 sierpnia 1933 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[8]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentów[9][10]. W marcu 1939 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisku kierownika samodzielnego referatu zasobów materiałowych[11].
Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 internowany w Rumunii, później jeniec Oflagu VI B Dössel[12].
Od 1918 członek, od 1987 Prezes Zarządu Głównego Komendant Naczelny Związku Legionistów Polskich.
W Wydawnictwie Śląsk opublikował książki: Opolszczyzna przeciw faszyzmowi (Katowice 1960) i Piłsudczyzna w latach pierwszej wojny światowej. Zarys działalności i ideologii (Katowice 1961).
Zmarł 1 czerwca 1993 w Krakowie. Został pochowany w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie (kwatera LXIX pasB-2-1)[13][14].
Był żonaty ze Stanisławą z domu Mika (ur. 1 maja 1898 w Wieliczce, zm. 28 maja 1949), z którą miał syna Tadeusza (ur. 10 sierpnia 1922 w Grodnie, zm. 5 lipca 2018)[4][14].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 3 czerwca 1993)[15]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[16][3][17]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1938)[18][19]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[20][19]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[21]
Przypisy edytuj
- ↑ Jadwiga Duda: 131 spotkanie z cyklu „Wieliczka-Wieliczanie” pt. „W 90. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918–2008). Udział Wieliczan w walce o niepodległość”, Wieliczka 2008, Biblioteczka Wielicka, z. 76. mbc.malopolska.pl. [dostęp 2012-05-01].
- ↑ mjr Stefan Migdał [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-09-23].
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-01].
- ↑ a b c d Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2022-10-01]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 164.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 774, 790.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 371, 864.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933, s. 175.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 385.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 337, w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie zajmował 2. lokatę w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 523.
- ↑ Basterowie, Listy i grypsy – Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK [online], www.kedyw.info [dostęp 2022-09-23].
- ↑ Migdał Stefan (1893–1993) [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych [dostęp 2012-05-01].
- ↑ a b Lokalizator Grobów [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych [dostęp 2022-10-01].
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 36, poz. 364 „w uznaniu wybitnych zasług w walce o niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej Polskiej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-01].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 2 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 337.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ś.P. płk Stefan Migdał - Kom. Nacz. Zw. Legionistów - nie żyje...., „Sybiracy” tygodnik skrzywdzonych przez totalitaryzm (Warszawa, ISSN 0867-2814) R.4:1993, nr 51–55, s. 45–46.