Stefan Radomski (oficer)
Stefan Eustachiusz Radomski (ur. 2 września 1888 w Warszawie, zm. 2 stycznia 1937 w Kole) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Stefan Eustachiusz Radomski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1888 |
| Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1937 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujUrodził się 2 września 1888 w Warszawie, w rodzinie Szymona (zm. 1908) i Marii z Krajewskich (zm. 1917)[1].
Od 1919 dowodził 3. kompanią 22 Pułku Piechoty[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1278. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].
18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 91. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. We wrześniu 1930 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko dowódcy I batalionu[5][6]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[7]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1935 przeprowadził się Krotoszyna do Dąbia nad Nerem, ul. Rynek 1.
Zmarł 2 stycznia 1937 w lokalu Urzędu Skarbowego w Kole bezpośrednio po podpisaniu deklaracji na odbiór pensji orderowej za 1937. 18 listopada 1937 został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 1B, rząd 6, numer 4)[1].
Był żonaty z Wandą Marią z Dąbrowskich, z którą miał syna Andrzeja (ur. 13 lipca 1929, zm. 27 kwietnia 2007), geologa, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1632 – 28 lutego 1921[9]
- Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[11]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[12][13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[14]
Przypisy
edytuj- ↑ a b śp. Stefan Radomski. Ogólnopolska wyszukiwarka osób pochowanych Grobonet. [dostęp 2023-09-02]..
- ↑ Garbaczewski 2000 ↓, s. 186.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 59.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 584.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 480.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Garbaczewski. Kadra oficerska 22 pułku piechoty (Siedlce) w latach wojny 1918–1921. „Szkice Podlaskie”. 8, 2000. Siedlce: Siedleckie Towarzystwo Naukowe. ISSN 0208-8924.