Stefan Regmunt

polski duchowny katolicki, biskup

Stefan Regmunt (ur. 20 czerwca 1951 w Krasnymstawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk humanistycznych w zakresie psychologii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej w latach 1993–1995, biskup pomocniczy legnicki w latach 1995–2007, biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski w latach 2008–2015, od 2015 biskup senior diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Stefan Regmunt
Ilustracja
Stefan Regmunt (2012)
Herb duchownego Servire in caritate
Służyć w miłości
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1951
Krasnystaw

Biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski
Okres sprawowania

2008–2015

Biskup pomocniczy legnicki
Okres sprawowania

1995–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 maja 1976

Nominacja biskupia

3 grudnia 1994

Sakra biskupia

6 stycznia 1995

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 1995

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Re
Jorge María Mejía

Życiorys edytuj

Urodził się 20 czerwca 1951 w Krasnymstawie. W 1963 wraz z rodzicami przeniósł się do Jedliny-Zdroju[1]. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym Nr 2 w Wałbrzychu i tamtejszej Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia. W 1969 złożył egzamin dojrzałości[2]. W 1969 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu[2][1], jednak w następnym roku był zmuszony je przerwać celem odbycia zasadniczej służby wojskowej w jednostce dla kleryków w Bartoszycach[2]. Od 1972 kontynuował naukę w seminarium, łącząc je ze studiami na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie w 1976 uzyskał magisterium z teologii w zakresie liturgiki. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 maja 1976 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu tamtejszy arcybiskup metropolita Henryk Gulbinowicz[1]. Inkardynowany został do archidiecezji wrocławskiej[3]. W latach 1981–1986 odbył studia psychologiczne na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. Uzyskał tam magisterium, a w 1991 doktorat nauk humanistycznych w zakresie psychologii na podstawie dysertacji Postawa religijna a psychospołeczne aspekty modelu kapłana. Badania empiryczne w populacji polskiej[1][4].

W latach 1976–1979 pracował jako wikariusz w parafii św. Jerzego w Dzierżoniowie. W latach 1977–1981 administrował tamtejszym kościołem Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, początkowo w charakterze samodzielnego wikariusza, a od 1979 jako rektor[1]. Pełnił funkcję diecezjalnego dyrektora Papieskich Dzieł Misyjnych i delegata biskupa diecezjalnego ds. misji. Był również zastępcą ojca duchownego kapłanów archidiecezji wrocławskiej[2][5]. 30 kwietnia 1992 został inkardynowany do nowo utworzonej diecezji legnickiej. W latach 1992–1993 był proboszczem parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Legnicy[1]. W kurii diecezjalnej był dyrektorem Referatu Nauki Katolickiej przy Wydziale Duszpasterskim, należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[1]. W 1993 otrzymał godność honorowego kapelana Ojca Świętego[2]. Został też mianowany kanonikiem kapituły katedralnej w Legnicy[1].

W latach 1986–1988 był prefektem, a w latach 1988–1992 wicerektorem wrocławskiego seminarium duchownego. Na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie w 1986 został asystentem, a w 1991 uzyskał stanowisko adiunkta w Katedrze Psychologii i Pedagogiki, prowadził wykłady z medycyny pastoralnej i psychologii[1]. W latach 1993–1995 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej[1]. W legnickim seminarium i w Diecezjalnym Kolegium Teologicznym w Legnicy był wykładowcą psychologii. Od 1992 do 1994 pełnił funkcję dyrektora Studium Katechetycznego w Legnicy[2]

3 grudnia 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji legnickiej ze stolicą tytularną Castellum Medianum. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1995 w bazylice św. Piotra w Rzymie[1]. Głównym konsekratorem był Jan Paweł II, zaś współkonsekratorami arcybiskup Giovanni Battista Re, substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, i arcybiskup Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa: „Servire in caritate” (Służyć w miłości)[2]. W 1995 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji[1]. Jako biskup pomocniczy zajmował się ewangelizacją, nauczaniem katolickim, tworzeniem diecezjalnych struktur Akcji Katolickiej, a także duszpasterstwem młodzieży, osób niepełnosprawnych oraz powołań[2].

29 grudnia 2007 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej[6][7]. 19 stycznia 2008 odbył ingres do katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim[5], zaś 26 stycznia 2008 do konkatedry św. Jadwigi w Zielonej Górze[8]. W 2015 ze względu na stan zdrowia skierował do papieża Franciszka prośbę o przyjęcie rezygnacji ze sprawowanego urzędu[9], co nastąpiło 23 listopada 2015[10][11]. Do czasu objęcia urzędu przez jego następcę Tadeusza Lityńskiego zlecono mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego diecezji[12].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1996–2005 pełnił funkcję delegata ds. powołań[2]. W 1996, w ramach Komisji ds. Duszpasterstwa, został krajowym duszpasterzem dzieła powołań w Polsce. W 1997 wszedł w skład Komisji Charytatywnej[5]. W jej ramach był przewodniczącym Sekcji Osób Niepełnosprawnych. W 2002 wraz z Caritas Polska zorganizował Narodową Pielgrzymkę Osób Niepełnosprawnych do Lourdes. W 2007 został przewodniczącym Zespołu ds. Służby Zdrowia[2]. Ponadto wszedł w skład Komisji Rewizyjnej[13]. Został również członkiem Komisji Nadzorczej Caritas Polska[14]. 5 stycznia 2011 decyzją papieża Benedykta XVI został członkiem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia[15][16].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego świdnickiego Adama Bałabucha (2008), biskupa pomocniczego legnickiego Marka Mendyka (2009) i biskupa pomocniczego zielonogórsko-gorzowskiego Tadeusza Lityńskiego (2012)[3].

W 1998 otrzymał stopień wojskowy kapitana rezerwy Wojska Polskiego[4].

25 czerwca 2021 arcybiskup Wojciech Polak, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży, poinformował, że w związku ze zgłoszeniami dotyczącymi zaniedbań hierarchy w sprawie wykorzystania seksualnego osób małoletnich przez dwóch kapłanów diecezji zielonogórsko-gorzowskiej Stolica Apostolska przeprowadziła postępowanie, zgodnie z przepisami kodeksu prawa kanonicznego i motu proprio Vos estis lux mundi, w wyniku którego zakazała mu uczestniczenia w jakichkolwiek celebracjach i spotkaniach publicznych na terenie diecezji oraz udziału w gremiach Konferencji Episkopatu Polski, a także nakazała finansowe partycypowanie w wydatkach diecezji zielonogórsko-gorzowskiej związanych z przeciwdziałaniem wykorzystaniu seksualnemu małoletnich[17]. W reakcji na decyzję Stolicy Apostolskiej diecezja zielonogórsko-gorzowska wydała oświadczenie, w którym przeprosiła za krzywdy i zaniedbania, informując jednocześnie, że zastosuje się do zaleceń dotyczących funkcjonowania diecezji[18].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

W 2020 otrzymał odznakę honorową „Za Zasługi dla ochrony zdrowia”[19].

Nadano mu honorowe obywatelstwo Jedliny-Zdroju (2004)[20] i Zielonej Góry (2016[21], zrezygnował z tytułu w 2021[22]). W 2012 otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Lubuskiego[23].

W 2023 został odznaczony medalem „Milito Pro Christo”[24].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 119–120. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e f g h i j Biskup Stefan Regmunt – nowy ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. episkopat.pl (arch.), 2007-12-29. [dostęp 2013-08-09].
  3. a b c Stefan Regmunt. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
  4. a b G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 305. ISBN 83-911554-0-4.
  5. a b c Gorzów Wlkp.: ingres bpa Stefana Regmunta. ekai.pl (arch.), 2008-01-19. [dostęp 2018-11-28].
  6. Rinuncia del Vescovo di Zielona Góra-Gorzów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2007-12-29. [dostęp 2014-05-24]. (wł.).
  7. Rezygnacja bpa Adama Dyczkowkiego oraz nominacja bpa Stefana Regmunta. Komunikat Nuncjusza Apostolskiego [sic!]. episkopat.pl (arch.), 2007-12-29. [dostęp 2013-08-09].
  8. Zarys historii diecezji. kuria.zg.pl (arch.). [dostęp 2021-10-30].
  9. Komunikat Biskupa Zielonogórsko-Gorzowskiego Stefana Regmunta. kuria.zg.pl (arch.), 2015-05-13. [dostęp 2015-11-23].
  10. Rinuncia del Vescovo di Zielona Góra-Gorzów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2015-11-23. [dostęp 2015-11-23]. (wł.).
  11. Zielona Góra: Rezygnacja bp. Stefana Regmunta. Bp Tadeusz Lityński – biskupem zielonogórsko-gorzowskim. episkopat.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2016-10-18].
  12. Bp Regmunt: będę użyteczny, na ile pozwoli kondycja zdrowotna. ekai.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2018-11-28].
  13. Komisja Rewizyjna Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2013-08-09].
  14. Stefan Regmunt na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-08].
  15. Nomina di Membri e di Consultori del Pontificio Consiglio per gli Operatori Sanitari. press.vatican.va, 2011-01-05. [dostęp 2013-10-25]. (wł.).
  16. Bp Regmunt włączy się w prace Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia. ekai.pl (arch.), 2011-01-07. [dostęp 2018-11-28].
  17. Komunikat Delegata KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży dotyczący sygnalizowanych zaniedbań biskupa Stefana Regmunta. episkopat.pl, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-25].
  18. Komunikat rzecznika prasowego. diecezjazg.pl, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-26].
  19. K. Hypki: Bp Regmunt odznaczony „Za Zasługi dla Ochrony Zdrowia”. zachod.pl, 2020-03-03. [dostęp 2020-03-04].
  20. Uchwała Nr XXV/127/04 Rady Miasta Jedlina-Zdrój. jedlinazdroj.eu (arch.), 2004-12-03. [dostęp 2018-01-23].
  21. Uchwała nr XXXIV.392.2016 Rady Miasta Zielona Góra. bip.zielonagora.pl, 2016-06-28. [dostęp 2021-07-02].
  22. L. Kalinowski: Biskup Stefan Regmunt zrezygnował z tytułu honorowego obywatela Zielonej Góry. gazetalubuska.pl, 2021-06-29. [dostęp 2021-07-02].
  23. Uchwała Nr XXXIII/357/12 Sejmiku Województwa Lubuskiego. bip.lubuskie.pl, 2012-12-19. [dostęp 2017-01-10].
  24. Warszawa: drugi dzień spotkania alumnów-żołnierzy. ekai.pl, 2023-10-18. [dostęp 2023-10-19].

Linki zewnętrzne edytuj