Stefan Schmidt (żołnierz)
Stefan Adam Schmidt (ur. 18 sierpnia 1901 w Tarnopolu, zm. 17 września 1942 w Wolsztynie[a]) – porucznik Wojska Polskiego i Związku Walki Zbrojnej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1942 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef Wydziału I Okręgu Poznań ZWZ |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Emila (doktora praw) i Zofii z domu Kraus. Absolwent gimnazjum w Krakowie, następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Uniwersytecie Poznańskim (1921-1925), gdzie uzyskał tytuł magistra filozofii. Służbę wojskową odbył w Batalionie Szkolnym Piechoty O.K. VII w Śremie. Pracował jako nauczyciel w Środzie Wielkopolskiej i gimnazjum im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1930-1939)[1].
Mianowany na stopień podporucznika rezerwy w korpusie oficerów artylerii, ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 114. lokatą[2]. W roku 1934 jako podporucznik rezerwy artylerii zajmował w swoim korpusie osobowym 58. lokatę w starszeństwie[3]. Znajdował się wówczas w ewidencji PKU Poznań Miasto i posiadał przydział mobilizacyjny do 25 pułku artylerii lekkiej z Kalisza[4]. Do rangi porucznika artylerii awansowany ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1935 i 28. lokatą[2].
Wziął udział w kampanii wrześniowej w szeregach 14 pułku artylerii lekkiej. Walczył nad Bzurą, ranny, leczony w szpitalu w Modlinie. W październiku 1939 powrócił do Poznania i włączył się w działania konspiracyjne[1].
Jesienią 1939 był jednym z założycieli organizacji niepodległościowej „Ojczyzna”. Na początku następnego roku oddelegowany do Poznania w celu organizowania struktur Związku Walki Zbrojnej. Współtworzył pierwszą Komendę Okręgu Poznańskiego ZWZ. Od marca 1940 szef Wydziału I (Organizacyjnego) w Komendzie Okręgu Poznańskiego ZWZ i zastępca szefa sztabu tegoż Okręgu. Szkolił młodzież harcerską do służby wywiadowczej w ZWZ. Aresztowany 12 września 1941 i uwięziony w Forcie VII w Poznaniu. Przeszedł roczne śledztwo w trakcie którego był torturowany, po czym został wywieziony i rozstrzelany. Stefan Schmidt nie zdążył założyć rodziny[1].
Rozkazem Dowódcy Armii Krajowej z 1 lipca 1944 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari - „za całokształt działalności i poświęcenie”[1].
Odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Data i miejsce śmierci nie są do końca bezspornie potwierdzone.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Polak (red.) 1999 ↓, s. 95.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 530.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 ↓, s. 143.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 ↓, s. 637.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Rocznik oficerski rezerw 1934. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1934. [dostęp 2020-07-05].