Stefan Stubielewicz

polski fizyk, profesor Uniwersytetu Wileńskiego

Stefan Stubielewicz (ur. 2 listopada 1762 na Wołyniu, zm. 17 kwietnia 1814 w Wilnie) – polski fizyk, profesor Uniwersytetu Wileńskiego.

Stefan Stubielewicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1762
Wołyń

Data i miejsce śmierci

17 kwietnia 1814
Wilno

profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Doktorat

1790 – nauki filozoficzne
Uniwersytet Wileński

Profesura

1807

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wileński

Okres zatrudn.

1797-1814

Życiorys edytuj

Urodził się dnia 2 listopada 1762 na Wołyniu, nauczanie początkowe oraz średnie zdobył w szkołach we Włodzimierzu Wołyńskim i w Łucku. W latach 1786-1790 studiował w Uniwersytecie Wileńskim na wydziale fizyczno-matematycznym. Jednym z jego wykładowców był Józef Mickiewicz.

W 1790 ukończył nauki na Uniwersytecie Wileński, otrzymał doktorat z nauk filozoficznych i rozpoczął pracę jako nauczyciel fizyki w gimnazjum wileńskim. W 1797 został zatrudniony w Uniwersytecie Wileńskim jako adiunkt i w 1807 został profesorem zwyczajnym fizyki.

W latach 1802-1804 odbył podróż po uniwersytetach Austrii, Włoch, Francji i Niemiec. Interesowała go wiedza i najnowszych eksperymentach w fizyce a zwłaszcza w dziedzinie elektryczności. W trakcie tego wyjazdu dokonał zakupu przyrządów naukowych i aparatów do wileńskiej uczelni.

Został honorowym członkiem korespondentem Akademii Francuskiej oraz członkiem Paryskiego Towarzystwa Galwanicznego i Towarzystwa Rolniczo-Gospodarskiego w Warszawie.

Wykłady fizyki prowadził według własnych konspektów a opracowany i stosowany program nauczania fizyki był wzorem dla jego następców na katedrze.

Żonaty był z Aleksandrą Grewińską i mieli jedną córkę Michalinę. Zmarł dnia 17 kwietnia 1814 w Wilnie i pochowany został na cmentarzu Bernardyńskim.

Dorobek edytuj

Za jego życie nie była wydana żadna jego praca. Po śmierci, staraniem przyjaciół wydano:

  • Zbiór krótki początków fizyki Wilno 1814,
  • Wpływ elektryczności na ekonomiją zwierzęcą, czyli teoretyczny wykład doświadczeń i postrzeżeń nad elektrycznością Wilno 1819,

W Centralnej Bibliotece Naukowej Akademii Nauk USRR znajdują się prace Stubielewicza w rękopisach:

  • Fizyka cz. 1—2
  • Fizyka cz. 1—2. 1813,
  • Mechanika,
  • Mechanika, z.3,
  • Początki statyki rościeków w ogólności, 1811,
  • Początki hydrauliki, albo nauki o ruchu rościeków,
  • Nauka o powietrzu we względzie statycznym,
  • O temperaturze powietrzokręgu ziemnego...,
  • Nauka o ciepliku, cieple zwierzęcym, respiracyi ciepła i zimna,
  • Recueil procédés pour developement du calorique et de son action dans les corps, 1804,
  • Dodatki,
  • O ciepliku,
  • O wodzie, 1809-1810,
  • O wodzie,
  • O powietrzu,
  • Nauka o świetle, I,
  • Nauka o świetle, II,
  • Nauka o świetle, III 1811,
  • Do traktatu elektryczności,
  • Zbiór różnych obserwacyi zwłaszcza o elektryczności, 1799,
  • Cahier additionel sur l'electrocité (en, pol.),
  • O wpływie elektryczności na ekonomię zwierzęcą i roślinną, 1801,
  • Traktat o magnetyzmie.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj