Stefania Biegun
Stefania Biegun (ur. 11 sierpnia 1935 w Wieprzu, zm. 10 grudnia 2016 w Wetlinie[1]) – polska biegaczka narciarska, trzykrotna olimpijka igrzysk w Squaw Valley 1960, Innsbrucku 1964 i Grenoble 1968, trenerka.
| Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1935 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 grudnia 2016 | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Życiorys edytuj
Córka Franciszka i Marii z domu Wojtyła. Ukończyła Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Krakowie z tytułem magistra wychowania fizycznego.
W 1955 roku zajęła trzecie miejsce w ogólnopolskich zawodach z w Olsztynie. W czasie studiów startowała w zawodach na 400 i 800 m. Reprezentantka AZS Kraków 1958-1960 i Startu Zakopane 1961-1970. Najlepsze wyniki osiągnęła w reprezentacyjnych sztafetach (MŚ 1958 – 4. miejsce, ZIO 1960 – 4. miejsce, MŚ 1962 – 4. miejsce, ZIO 1964 – 7. miejsce, MŚ 1966 – 7. miejsce, ZIO 1968 – 5. miejsce, MŚ 1970 – 8. miejsce). Indywidualna mistrzyni Uniwersjady w 1962 r. oraz wicemistrzyni w sztafecie. 26-krotna mistrzyni Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracowała jako trenerka.
Ostatni raz wygrała w 1970 w Memoriale w biegu na 10 i 5 km. W 1970 zakończyła karierę sportową i rozpoczęła pracę jako trener Anny Duraj, Anny Pawlusiak oraz sióstr Majerczyk Władysławy i Józefy.
W 2003 została honorowym gościem Bieszczadzkiego Biegu Lotników – ogólnopolskiego masowego biegu narciarskiego w Polsce i na Podkarpaciu (22 edycje). W latach 2005–2009 pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Wetliny i Okolic[2].
Od 1960 roku mieszkała w Zakopanem. Później zamieszkała w Wetlinie[2]. Prowadziła warsztat rzemieślniczy i działalność handlową.
Osiągnięcia edytuj
Igrzyska Olimpijskie 
edytuj
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 13. | 20 lutego | 1960 |  Squaw Valley
|
10 km stylem klasycznym | 42:45.2 min | +2:58.6 s |  Marija Gusakowa
|
| 4. | 26 lutego | 1960 | Squaw Valley
|
Sztafeta 3 × 5 km[3] | 1:07:24.6 h | +3:03.2 s |  Szwecja
|
| 18. | 1 lutego | 1964 |  Innsbruck
|
10 km stylem klasycznym | 44:45.0 min | +4:20.7 min | Kławdija Bojarskich
|
| 14. | 5 lutego | 1964 | Innsbruck
|
5 km stylem klasycznym | 19:16.0 min | +1:25.5 s | Kławdija Bojarskich
|
| 7. | 7 lutego | 1964 | Innsbruck
|
Sztafeta 3 × 5 km[4] | 1:08:55.4 min | +9:35.2 min | ZSRR
|
| 19. | 9 lutego | 1968 |  Grenoble
|
10 km stylem klasycznym | 39:55.4 min | +3:09.9 min | Toini Gustafsson
|
| 9. | 13 lutego | 1968 | Grenoble
|
5 km stylem klasycznym | 17:03.4 min | +18.1 s | Toini Gustafsson
|
| 5. | 16 lutego | 1968 | Grenoble
|
Sztafeta 3 × 5 km[5] | 59:04.7 min | +1:34.7 s |  Norwegia
|
Przypisy edytuj
- ↑ Zmarła olimpijka Stefania Biegun. pzn.pl. [dostęp 2016-12-12]. (pol.).
- ↑ a b Z wizytą u Pani Stefanii Biegun. [dostęp 2013-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-04)].
- ↑ Skład drużyny: Stefania Biegun, Helena Gąsienica Daniel, Józefa Czerniawska
- ↑ Skład drużyny: Teresa Trzebunia, Czesława Stopka, Stefania Biegun
- ↑ Skład drużyny: Weronika Budny, Józefa Czerniawska, Stefania Biegun
Bibliografia edytuj
- Biogram w bazie PKOl
- Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 56-58
- Bogdan Tuszyński, Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, Henryk Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, [2007?], s. 583-584, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893.