Stephanit (Stefanit) – minerał z gromady siarkosoli. Jest kruszcem srebra. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Stephanit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

stefanit

Skład chemiczny

antymonowa siarkosól srebra
Ag5SbS4

Twardość w skali Mohsa

2-2,5

Przełam

muszlowy

Łupliwość

niewyraźna

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

6,2-6,3 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

ołowianoszara, czarna

Rysa

czarna

Połysk

metaliczny

Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego kolekcjonera minerałów Victora Stephana (1817-1867).

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym tabliczkowym; wykazuje sześcioboczne zarysy. Często tworzy zbliźniaczenia – podwójne i potrójne. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, rozetowych. Także w formie naskorupień, powłok i nalotów. Niekiedy tworzy szczotki krystaliczne. Pod wpływem silnego światła pokrywa się warstwą ciemnej patyny. Łatwo się topi i rozpuszcza w kwasie azotowym. Jest kruchy, nieprzezroczysty. Często zawiera arsen, kobalt, miedź, żelazo.

Występowanie

edytuj

Składnik utworów hydrotermalnych i żył kruszcowych. Współwystępuje ze srebrem rodzimym, argentytem, polibazytem, akantytem, tetraedrytem, kwarcem, kalcytem.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: stwierdzony w Rudawach Janowickich i Górach Sowich.

Zastosowanie

edytuj
  • lokalna ruda srebra – 68% Ag,
  • poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów[potrzebny przypis].

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993 r.
  • O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne

edytuj