Stevie Wonder

amerykański muzyk rockowy

Stevie Wonder, właśc. Stevland Hardaway Morris (ur. jako Stevland Hardaway Judkins 13 maja 1950 w Saginaw)[1] – amerykański piosenkarz soulowy, kompozytor, producent i multiinstrumentalista. Jest jednym z artystów z największą liczbą sprzedanych albumów w historii. Jego nagrania sprzedały się w liczbie ponad 100 milionów płyt na całym świecie[2]. Jest czwartym rekordowym zdobywcą nagród Grammy w dziejach przemysłu fonograficznego. Zdobył dwadzieścia dwie statuetki tejże nagrody[3].

Stevie Wonder
Ilustracja
(2009)
Imię i nazwisko Stevland Hardaway Morris
Pseudonim Little Stevie Wonder, Eivets Rednow, El Toro Negro
Data i miejsce urodzenia 13 maja 1950
Saginaw
Instrumenty harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe, gitara basowa, bongosy, perkusja, fortepian
Typ głosu Tenor liryczny
(Skala głosu: F2-D#6 3 oktawy)
(Tessitura: F3-F5 2 oktawy)
Gatunki soul, pop, R&B, funk, jazz
Zawód piosenkarz, kompozytor, autor piosenek, producent muzyczny
Aktywność od 1961
Wydawnictwo Tamla Motown
Powiązania Michael Jackson, Coolio
Odznaczenia
Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jest jedną z najbardziej prominentnych osób na amerykańskiej i międzynarodowej scenie muzycznej. Jego bardzo eklektyczny styl zawiera elementy muzyki funk, soul, R&B, jazzu, bluesa, rock and rolla, a nawet progresywnego rocka.

Do jego najbardziej znanych piosenek należą m.in.: „Isn’t She Lovely”, „You Are the Sunshine of My Life”, „I Wish”, „Sir Duke”, „Pastime Paradise”, „Send One Your Love”, „Happy Birthday”, „For Your Love”, „Part-Time Lover”, „Do I Do”, „I Just Called To Say I Love You” czy „Superstition”.

W 1989 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[4].

ŻyciorysEdytuj

Urodził się jako wcześniak. Nadmiar tlenu w inkubatorze doprowadził do utraty wzroku[5].

Współpracował z wieloma znanymi wykonawcami sceny muzycznej. Zdaniem krytyków do największych wspólnych przebojów należała piosenka Ebony and Ivory śpiewana wspólnie z Paulem McCartneyem[6]. Współpracował także z Johnem Lennonem, Michaelem Jacksonem, Bobem Dylanem, Snoop Doggiem, Rayem Charlesem, Steviem Ray Vaughanem, Busta Rhymesem, Beyoncé, Herbie Hancockiem i innymi.

Krytycy muzyczni „okresem klasycznym” („Classic Period”) jego twórczości nazywają okres pomiędzy 1972 a 1976 rokiem, a wydane wówczas płyty są przez nich zaliczane do szczytowych osiągnięć artysty[7].

Przed wyborami do sejmu kontraktowego w Polsce w 1989 przebywający wówczas w Polsce Stevie Wonder udzielił wsparcia NSZZ „Solidarność”[8]. Na specjalnym spotkaniu w jednej z warszawskich kawiarni zaśpiewał, m.in. razem z Janem Lityńskim i Jackiem Kuroniem, piosenkę „I Just Called To Say I Love You”.

7 lipca 2009 uczestniczył w ceremonii pogrzebowej Michaela Jacksona w Los Angeles[9]. 28 stycznia 2012 r. pojawił się na pogrzebie piosenkarki Etty James[10], a 18 lutego tego samego roku wziął udział w ceremonii pogrzebowej Whitney Houston w Newark (New Jersey)[11].

W 2015 razem z muzykiem zespołu LMFAO Redfootem nagrał utwór „Where The Sun Goes”, który pojawił się na albumie „Party Rock Mansion”.

DyskografiaEdytuj

  • 1962 – The Jazz Soul of Little Stevie
  • 1962 – Tribute to Uncle Ray
  • 1963 – The 12 Year Old Genius (live)
  • 1963 – With a Song in My Heart
  • 1963 – Workout Stevie, Workout
  • 1964 – Stevie at the Beach
  • 1965 – Stevie Wonder
  • 1966 – Uptight
  • 1966 – Down to Earth
  • 1967 – I Was Made to Love Her
  • 1967 – Someday at Christmas
  • 1968 – Eivets Rednow... Alfie
  • 1968 – For Once in My Life
  • 1969 – My Cherie Amour
  • 1970 – Stevie Wonder Live
  • 1970 – Signed, Sealed & Delivered
  • 1970 – Live at the Talk of the Town
  • 1971 – Where I'm Coming From
  • 1972 – Music of My Mind
  • 1972 – Talking Book
  • 1973 – Innervisions
  • 1974 – Fulfillingness' First Finale
  • 1976 – Songs in the Key of Life
  • 1979 – Journey Through the Secret Life of Plants
  • 1980 – Hotter than July
  • 1984 – The Woman in Red
  • 1985 – In Square Circle
  • 1987 – Characters
  • 1991 – Jungle Fever
  • 1995 – Conversation Peace
  • 1995 – Natural Wonder (live)
  • 2005 – A Time To Love

NagrodyEdytuj

 
Stevie Wonder (1973)

OdznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ allmusic – Stevie Wonder Biography.
  2. ↑ Alex Dobuzinskins: Stevie Wonder embarks on „magical” summer tour (ang.). reuters.com. [dostęp 2008-06-20].
  3. ↑ GRAMMY Winners: Stevie Wonder.
  4. ↑ Plain Dealer staff: Stevie Wonder: Rock and Roll Hall of Fame Class of 1989 (ang.). W: Rock and Roll Hall of Fame News [on-line]. cleveland.com, 2012-01-01. [dostęp 2012-04-12].
  5. ↑ Wonder znaczy cud (pol.). W: Przekrój, 21/2010 [on-line]. ziemianiczyja.pl. [dostęp 2010-08-07].
  6. ↑ Paul McCartney: Stevie Wonder to geniusz (pol.). W: sm [on-line]. polskieradio.pl. [dostęp 2012-01-26].
  7. ↑ Ryan Davis: Rock Hall Anniversary: Stevie Wonder’s Music of My Mind (ang.). W: Rock and Roll Hall of Fame [on-line]. examiner.com. [dostęp 2012-02-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
  8. ↑ PAP: Wybory z 4 czerwca 1989 roku: Śmiertelny cios w PRL (pol.). m.newsweek.pl. [dostęp 2012-06-03].
  9. ↑ Wielki pogrzeb Michaela Jacksona (pol.). wideoportal.pl. [dostęp 2009-07-07].
  10. ↑ Pogrzeb słynnej amerykańskiej piosenkarki. Foto (pol.). W: MG [on-line]. fakt.pl. [dostęp 2012-01-30].
  11. ↑ Stevie Wonder też zaśpiewa dla Whitney Houston (pol.). cgm.pl. [dostęp 2012-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-18)].
  12. ↑ http://www.loc.gov/about/awardshonors/gershwin/ Nagroda im. Gershwinów.
  13. ↑ Odznaczony Stevie Wonder i Barack Obama (zdjęcie). interia.pl, 2014-11-25. [dostęp 2014-11-25].
  14. ↑ Stevie Wonder, commandeur des Arts et des Lettres, dédie sa médaille à sa mère (fr.). ladepeche.fr, 2010-03-06. [dostęp 2014-11-25].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stevie_Wonder&oldid=62519879”