Stok (anatomia)
Stok (łac. clivus) – w anatomii człowieka pochyła powierzchnia na wewnętrznej powierzchni podstawy czaszki[1][2]. W wymiarze poprzecznym jest nieco wklęsła[3], a w wymiarze podłużnym opada ku tyłowi i dołowi[1]. Stok utworzony jest w większej części przez powierzchnię górną części podstawnej kości potylicznej, którą ku przodowi uzupełnia fragment powierzchni wewnętrznej trzonu kości klinowej. Na stoku spoczywa most i rdzeń przedłużony, a także tętnica podstawna, tętnice kręgowe i splot podstawny[4]. Od przodu stok graniczy z grzbietem siodła tureckiego[1]. Tylny brzeg stoku dochodzi do przedniej krawędzi otworu wielkiego. W tej okolicy do stoku przyczepia się błona pokrywająca (łac. membrana tectoria)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 330.
- ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1268, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ a b Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 326.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 325–326.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
