Stolarzówka (łąka)
Stolarzówka – duża polana w Pieninach. Należy do Krościenka nad Dunajcem w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. Znajduje się na opadającym ku północy stoku poniżej Bajkowego Gronia, po lewej stronie żółtego szlaku z Krościenka na Przełęcz Szopka[1].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Powierzchnia |
5,5 ha |
| Zagospodarowanie |
łąka |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′43″N 20°25′12″E/49,428611 20,420000
| |
Opis polany
edytujPolana ma długość 0,5 km, szerokość 100 m i powierzchnię 5,5 ha. Jest to typowa pienińska łąka z ciepłolubną roślinnością. Aby nie dopuścić do zarośnięcia jej lasem jest koszona pod koniec lipca. Od dawna prowadzi się na niej badania naukowe nad sukcesją ekologiczną[2].
Stolarzówka w całości znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego i jest własnością Skarbu Państwa[3]. Tuż poniżej niej jest łąka Niżnie Doliny, a po drugiej stronie szlaku turystycznego Wyżnie Doliny[4].
Przyroda
edytujBarbara Gumińska w 1992 r. pisała: Najcenniejsza łąka i zasługująca na najbardziej troskliwą ochronę. Szczególnie bogaty skład gatunkowy rodzaju Hygrocybe jest tu czymś wyjątkowym[2]. Opisano występowanie na Stolarzówce 90 gatunków grzybów wielkoowcnikowych, w tym 18 gatunków wilgotnic (Hygrocybe)[2]. Wśród grzybów chronionych w 2020 r. zanotowano występowanie na tej polanie gatunków: stożkownica czapeczkowata Porpolomopsis calyptriformis, wilgotnica cytrynowozielonawa Hygrocybe citrinovirens, wilgotnica włoska Hygrocybe reidii, wilgotnica zasadowa Hygrocybe ingrata[5], wśród grzybów rzadkich i ginących znaleziono także wilgotnicę ostrostożkowatą (Hygrocybe acutoconica), wilgotnicę wypukłą (Hygrocybe quieta), Hygrocybe littoralis, goździeńca przydymionego (Clavaria fumosa), dzwonkówkę brodawkowatą (Entoloma papillatum), wilgotnicę czapeczkowatą (Porpolomopsis calyptriformis), Hygrocybe murinacea, purchawkę łatkowatą (Lycoperdon mammiforme), goździeniowca mącznego (Clavulinopsis corniculata), goździeniowca miodowego (Clavulinopsis helvola), koralownika białawego (Ramariopsis kunzei)[6]
Na Stolarzówce w przeszłości stwierdzono występowanie aż 10 gatunków storczyków[2]. W latach 1986–1988 potwierdzono występowanie storczyka samczego Orchis morio, kukułki bzowej Dactylorhiza sambucina, storczycy kulistej Traunsteinera globosa i mieszańca, Dactylorhiza x rupertii. Świadczy to o nadal dużym bogactwie gatunkowym tej łąki, na większości łąk i polan pienińskich storczyki bowiem już wyginęły, lub występuje ich tylko jeden lub dwa gatunki[7].
Szlaki turystyczne
edytuj
– z Krościenka przez Bajków Groń i polanę Wyrobek na przełęcz Szopka. Czas przejścia: 1:40 h, ↑ 1:10 h[4]
Przypisy
edytuj- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ a b c d Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 177, 278, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ Projekt planu ochronnego Pienińskiego Parku Narodowego [online], 2010 [dostęp 2021-11-08].
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
- ↑ Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.
- ↑ Barbara Gumińska, Grzyby wybranych łąk w Pienińskim Parku Narodowym – stan aktualny i warunki jego zachowania [online], Pieniński Park Narodowy. Pieniny – Przyroda i Człowiek 2, 1992, s. 65–70 [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Małgorzata Jagiełło, Storczyki łąk i polan Pienińskiego Parku Narodowego, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, 1992, s. 43–49.