Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP) – stowarzyszenie zrzeszające polskich dziennikarzy, od 1989 członek Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. Jest najstarszą organizacją dziennikarską w Polsce. Liczy ponad 2700 członków zrzeszonych w 16 oddziałach terenowych w największych miastach Polski[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
11 marca 1951 |
| Prezes Zarządu | |
| Członkowie |
2700 |
| Nr KRS | |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
HistoriaEdytuj
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich powstało w okresie stalinizmu, zostało utworzone 11 marca 1951, zajmując miejsce Związku Zawodowego Dziennikarzy RP[2].
Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego władze państwowe rozwiązały SDP, tworząc w jego miejsce Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL. Po 1989 SDP zostało reaktywowane, zaś SD PRL zmieniło nazwę na Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 z inicjatywy SDP powstała Karta Etyczna Mediów. W strukturze SDP istnieje utworzone w 1996 Centrum Monitoringu Wolności Prasy, którego zadaniem jest publiczne zajmowanie stanowiska i udzielanie pomocy dziennikarzom w przypadkach zagrożenia wolności słowa i wypowiedzi.
W 1995 z inicjatywy SDP powstała niepubliczna Wyższa Szkoła Dziennikarska im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie; po kilkunastu latach działalności szkoła zbankrutowała i została zamknięta w 2013.
SDP przyczyniło się w 2001 do uchwalenia ustawy o dostępie do informacji publicznej, wspierając projekt opracowany w Centrum im. Adama Smitha.
Prezesami honorowymi SDP są: Stefan Bratkowski (zm. 2021) i Krystyna Mokrosińska[3], prezesem zarządu Krzysztof Skowroński[4].
Prezesi Zarządu Głównego SDPEdytuj
- Henryk Korotyński (1951–1955)
- Tadeusz Galiński (1955–1956)
- Wiktor Borowski (1956)
- Stanisław Brodzki (1956–1958)
- Mieczysław Rakowski (1958–1961)
- Henryk Korotyński (1961–1964)
- Stanisław Mojkowski (1964–1974)
- Jan Mietkowski (1974–1978)
- Józef Barecki (1978–1980)
- Stefan Bratkowski (1980–1982[2], 1989–1990)
- Maciej Iłowiecki (1990–1993)
- Ignacy Rutkiewicz (1993–1995)
- Andrzej Sawicki (1995–1998)
- Krystyna Mokrosińska (1998–2001 jako p.o., 2001–2011)
- Krzysztof Skowroński (od 2011)
SiedzibaEdytuj
Budynek mieszczący się przy ul. Foksal 3–5, był zbudowany jako pałac Wołowskiego, znany też jako pałac Bourbona. Od 1922 do lat 30. pełnił funkcję siedzib dwóch poselstw – Stanów Zjednoczonych (1922–30.) i Norwegii (1930–1939). W okresie PRL nosił on nazwę Domu Dziennikarza im. Juliana Bruna[5].
Poza SDP siedzibę ma tam również Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Centrum Monitoringu Wolności Prasy oraz Stowarzyszenie Auto Klub Dziennikarzy Polskich.
CzłonkowieEdytuj
Zobacz teżEdytuj
- Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
- Hiena Roku – negatywne „wyróżnienie” przyznawane mediom przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
PrzypisyEdytuj
- ↑ Wybrano prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – fakty.interia.pl/
- ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. Suplement, tom 5, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08614-9, s. 474.
- ↑ Strona SDP – władze SDP
- ↑ Krzysztof Skowroński nowym prezesem SDP. 11-10-01. [dostęp 2011-10-02].
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 48.