Strażnica WOP Ściborzyce

zlikwidowany pododdział graniczny

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Rozumice/Ściborzyce Wielkie – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Strażnica WOP Rozumice
Strażnica WOP Ściborzyce Wielkie
ilustracja
Była Strażnica WOP Ściborzyce Wielkie (listopad 2022)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1986

Tradycje
Rodowód

214 strażnica WOP
222 strażnica WOP
12 strażnica WOP Ściborzyce
14 strażnica WOP Ściborzyce Wielkie
15 strażnica WOP lądowa Ściborzyce Wielkie
Strażnica WOP Lądowa rozwinięta w Ściborzycach Wielkich

Kontynuacja

Strażnica WOP Kietrz
Strażnica SG w Kietrzu
Placówka SG w Kietrzu
Placówka SG w Opolu

Komendanci / Dowódcy
Ostatni

kpt. Wacław Nowak

Organizacja
Dyslokacja

Rozumice;
Ściborzyce Wielkie 155

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

46 komenda odcinka
47 komenda odcinka
67 batalion OP
43 batalion WOP
44 batalion WOP
Górnośląska Brygada WOP
batalion graniczny WOP

Granica polsko-czeska, byłe przejście graniczne Ściborzyce Wielkie-Rohov (lipiec 2020)

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 46 komendy odcinka Racibórz jako 214 strażnica WOP (Rozumice)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

W latach 40. XX wieku 214 strażnica WOP Rozumice została przeniesiona z Rozumic do Ściborzyc Wielkich w wyniku czego, przy kolejnych reorganizacjach została nazwana jako Strażnica WOP Ściborzyce.

W 1947 włączono strażnicę nr 214 w struktury 47 komendy odcinka[a]. W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 strażnica została włączona w struktury 67 batalionu OP, a 1 stycznia 1951 43 batalionu WOP w Raciborzu.

Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[b], a strażnica WOP Ściborzyce otrzymała nr 222 w skali kraju[4].

W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica II kategorii Ściborzyce była 12 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[5].

31 grudnia 1959 była jako 14 strażnica WOP IV kategorii Ściborzyce Wielkie.

W 1961 włączona została w struktury WOP Głubczyce[c].

1 stycznia 1964 była jako 15 strażnica WOP lądowa IV kategorii Ściborzyce Wielkie.

W 1976, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia[6], strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach.

13 grudnia 1981 po wprowadzeniu stanu wojennego na terytorium kraju, dowódca GB WOP wewnętrznym rozkazem w miejscu stacjonowania poszczególnych batalionów, utworzył tzw. „wysunięte stanowiska dowodzenia” (zalążek przyszłych batalionów granicznych), którym podporządkował strażnice znajdujące się na odcinkach dawnych batalionów granicznych. Brygada wykonywała zadania ochrony granicy i bezpieczeństwa państwa wynikające z dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[7].

W 2. połowie 1984 Strażnicę WOP Ściborzyce włączono w struktury utworzonego batalionu granicznego WOP im. Bohaterów Powstań Śląskich w Raciborzu[6], jako Strażnica WOP Lądowa rozwinięta w Ściborzycach Wielkich.

Strażnica WOP Ściborzyce Wielkie funkcjonowała do 1986, kiedy to została rozformowana. Ochraniany przez strażnicę odcinek granicy państwowej, przejęła Strażnica WOP Kietrz.

W latach 1986–1990 była strażnicą szkolną podlegającą bezpośrednio pod sztab GB WOP, natomiast w okresach letnich obiekt wykorzystywany był jako Ośrodek Kolonijny Górnośląskiej Brygady WOP.

Położenie strzelnicy strażnicy WOP Ściborzyce Wielkie → 50°00′35″N 18°02′28″E/50,009806 18,041139.

Ochrona granicy edytuj

W 1960 14 strażnica WOP Ściborzyce IV kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 15682 m:

  • Włącznie znak graniczny nr 51/11, wyłącznie znak gran. nr IV/61.
  • W okresie zimowym pas śnieżny sprawdzany był minimum: na głównym kierunku dwukrotnie, na pozostałym raz w ciągu doby.
  • Współdziałała w zabezpieczeniu granicy państwowej z:
    • Strażnice WOP w: Kietrzu i Pilszczu
    • Sekcja Zwiadu WOP w Raciborzu
  • W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS:

1 stycznia 1964 na ochranianym odcinku funkcjonowały przejścia graniczne małego ruchu granicznego (mrg) w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

Wydarzenia edytuj

  • 1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[8]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[9].
  • 13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[10].

Strażnice sąsiednie edytuj

Dowódcy/komendanci strażnicy edytuj

  • ppor. Władysław Piwowar
  • Jan Muryjas (13.02.1951–14.02.1952)[d][11]
  • Henryk Nowakowski (15.02.1952–14.03.1953)[12]
  • ppor. Kazimierz Gleń (15.03.1953–14.12.1954)[13]
  • kpt. Wacław Nowak (był 1976[14]–1986) – do rozformowania
Szef strażnicy szkolnej:
  • chor. Lucjan Markiewicz (1986–1990) – do rozformowania.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Rozkaz dowódcy WOP nr 092 z dnia 24.11.1947.
  2. Rozkaz dowódcy WOP z 22.02.1954[3]
  3. Zarządzenie dowódcy WOP nr 012/szt. z 31.01.1961.
  4. Jan Muryjas ubył do 4. Brygady WOP.

Przypisy edytuj

  1. ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  2. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  3. Prochwicz 2011 ↓.
  4. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.24.
  5. Wykaz dyslokacyjny 1957 ↓, k.185.
  6. a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 145.
  7. Żurawlow 2011 ↓, s. 41.
  8. Robert Spałek: Agenci w balonach – mniej znany aspekt „wojny balonowej”. ipn.gov.pl. (pol.).
  9. Kudasiewicz 2003 ↓, s. 8.
  10. Żurawlow 2011 ↓, s. 37.
  11. Jan Muryjas. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-03-31]. (pol.).
  12. Henryk Nowakowski. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-03-31]. (pol.).
  13. Kazimierz Gleń. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2024-02-24]. (pol.).
  14. Gacek 2005 ↓, s. 15.

Bibliografia edytuj

  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Sławomir Żurawlow, Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
  • Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. 
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
  • Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.