Struganie, gwarowo heblowanie - metoda obróbki skrawaniem polegająca na wiórowym usuwaniu materiału przez jednoostrzowe narzędzie wykonujące ruch prostoliniowy przerywany[1].

Klasyfikacja

edytuj

Ze względu na ruch narzędzia i przedmiotu obrabianego wyróżnia się trzy rodzaje strugania[1]:

  • struganie wzdłużne - narzędzie i przedmiot obrabiany poruszają się w tym samym kierunku, wykonywane na strugarkach wzdłużnych;
  • struganie poprzeczne - narzędzie wykonuje ruch roboczy prostopadle do skokowo poruszającego się przedmiotu obrabianego, wykonywane na strugarkach poprzecznych;
  • struganie pionowe (dłutowanie) - detal porusza się jak w struganiu poprzecznym, a narzędzie wykonuje ruch roboczy w kierunku pionowym, wykonywane na dłutownicach.

Struganie i dłutowanie stosuje się do wykonywania otworów, krzywek, uzębienia kół zębatych oraz do obróbki zgrubnej powierzchni płaskich i kształtowych.

W stolarstwie i ciesielstwie stosuje się również struganie narzędziem ręcznym zwanym strugiem.

Przypisy

edytuj
  1. a b Edmund Tasak: Obróbka ubytkowa i spajanie. Kraków: Wydawnictwo Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, 2001.