Strzygonia choinówka

Strzygonia choinówka, sówka choinówka (Panolis flammea) – gatunek motyla z rodziny sówek (Noctuidae). Gatunek typowy rodzaju Panolis. Szkodnik drzew iglastych, głównie sosny. Występuje w całej Europie.

Strzygonia choinówka
Panolis flammea
(Denis & Schiffermüller, 1775)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

sówkowate

Rodzaj

Panolis

Gatunek

strzygonia choinówka

Morfologia edytuj

Motyl o rozpiętości skrzydeł 30–33[1] mm. Ubarwienie zmienne. Pierwsza para skrzydeł od jasnopomarańczowych po ceglastoczerwone lub jasnoszare z dwiema jasnymi plamkami, z czego jedna często nerkowata. Ciało krępe, silnie owłosione, wokół oczu szlary.

Larwa (gąsienica) o długości do 50 mm ma zabarwienie zielone, po bokach białe paski. Nad odnóżami (8 par) pasek koloru żółtego. Głowa lśniąca, u młodej larwy zielona, u starszych brązowa.

Poczwarka typu zamkniętego, ciemnobrunatna o długości 18–20 mm. Na końcu odwłoka dwa niewielkie kolce. Dobrze widoczny zarys skrzydeł i segmentów odwłoka.

Biologia edytuj

Imago pojawia się od marca do czerwca[1]. Rójka rozpoczyna się w kwietniu i trwa do maja. Samice składają bochenkowate, jasnozielone jaja na igłach i młodych pędach sosny (Pinus silvestris). Młode gąsienice ogryzają igły, stare zjadają je całkowicie oraz nagryzają pączki i korę młodych pędów. Na przezimowanie schodzą do ściółki. Zimuje poczwarka. Przepoczwarczenie następuje w ziemi[1].

Prognozowanie edytuj

Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny oraz dodatkowo poszukiwania wiosenne (obserwacja lotu motyli, liczenie jaj i larw w koronach ściętych drzew).

Zapobieganie edytuj

 
Żerujące gąsienice

Urozmaicanie składów gatunkowych drzewostanów, metody mezo- i makrobiologiczne (wykorzystanie owadów pasożytniczych i drapieżnych oraz owadożernych ptaków i ssaków), kompleksowo-ogniskowa metoda ochrony lasu (remizy).

Zwalczanie edytuj

Owada zwalcza się tylko przy krytycznym zagrożeniu drzewostanów. Stosuje się środki biologiczne oparte na wirusach krysztalicy i bakteriach Bacillus thuringensis. W ostateczności preparaty chemiczne (acylomocznikowe i syntetyczne pyretroidy).

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Heiko Bellmann: Atlas motyli. Rozpoznawanie i klasyfikowanie. Część 2. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2011. ISBN 978-83-268-0592-9.