Studnia krasowa
Studnia krasowa, awen – forma krasu podziemnego: pionowy lub prawie pionowy kanał biegnący w dół, często rodzaj jaskini krasowej lub jej część, łącząca korytarze jaskini położone na różnych głębokościach[1]. Studnia krasowa powstaje w wyniku rozpuszczania skał krasowiejących przez wodę opadową, wzdłuż pionowych szczelin. Szerokość do kilkunastu metrów, głębokość do kilkuset metrów. Czasami studnia jest dalszą częścią ponoru, występującą w jaskiniach krasowych, przez studnię woda przepływa do korytarza, a następnie do jaskini krasowej[2].
Studnię krasową należy odróżnić od kominu krasowego. Odbiega on od stropu jaskini w górę i nie posiada otworu lub jeśli jest, to tak mały, że dla człowieka niedostępny, co uniemożliwia dalsze przejście. Jeśli jest dla człowieka dostępny, wówczas należy używać określenia studnia[3].
Najgłębsza znana studnia krasowa to jaskinia Vrtoglavica w Słowenii o głębokości ponad 600 metrów.
Przypisy edytuj
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Encyklopedia speleologiczna [online] [dostęp 2019-12-31].