Stwolska Przełęcz
przełęcz w słowackich Tatrach Wysokich
Stwolska Przełęcz (słow. Lúčne sedlo, Štôlske sedlo, niem. Lukasattel, węg. Luka-hágó, Rét-nyereg[1]) – rozłożysta przełęcz położona na wysokości 2180 m n.p.m.[2] w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w bocznej grani odchodzącej na zachód od wierzchołka Kończystej. Oddziela ten szczyt od masywu Tępej.
 Stwolska Przełęcz, widok z Ganku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2180 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′28,5″N 20°06′22,6″E/49,157917 20,106278
| |
Stwolska Przełęcz jest łatwo dostępna od strony Doliny Stwolskiej, w kierunku której opada łagodnym stokiem. Z Doliny Złomisk jest nieco trudniej dostępna, ponieważ opada w jej stronę stromym rumowiskiem. Nazwa Stwolskiej Przełęczy pochodzi od Doliny Stwolskiej, natomiast nazwa doliny wywodzi się od spiskiej wsi Stwoła. Dawniejsze pomiary określały wysokość przełęczy na 2195 lub 2168 m[1].
Historia
edytujPierwsze wejścia turystyczne:
- Alexander Münnich wraz z towarzyszami, 1874 r. – letnie (prawdopodobne są wcześniejsze wejścia Jána Pastrnáka i Jána Rumana Driečnego młodszego),
- Ernst Dubke, Johann Breuer i Johann Franz (senior), 14 lutego 1906 r. – zimowe.
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
Bibliografia
edytuj- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 85–89.