Subotowo (biał. Субатава; ros. Суботово) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Obrub.

Subotowo
Субатава
Суботово
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Obrub

Populacja
• liczba ludności


3
(1999)

Kod pocztowy

211820

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Subotowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Subotowo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Subotowo”
Ziemia55°03′45″N 27°46′10″E/55,062500 27,769444

Historia edytuj

Przed II wojną światową majątek ziemski. W dwudziestoleciu międzywojennym leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, a następnie w gminie Głębokie[1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 21 osoby, 7 było wyznania rzymskokatolickiego a 14 prawosławnego. Jednocześnie 8 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 13 białoruską. Były tu 4 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 25 osób[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w m. Zaszcześle i prawosławnej w Kowalach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Królewszczyźnie[4].

Uwagi edytuj

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy edytuj

  1. gmina wiejska Głębokie. Radzima. [dostęp 2019-08-02]. (pol.).
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 22.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1645.

Bibliografia edytuj